جدایی فیزیکی شیوع ویروس را محدود می‌کند، با این حال تمرین فاصله‌گذاری فیزیکی به طور ذاتی تعاملات اجتماعی افراد را محدود می‌کند.کاهش در دسترس بودن فیزیکی ارتباطات اجتماعی نگران‌کننده است، زیرا بیش از یک قرن تحقیق ثابت کرده است که ارتباط اجتماعی برای سلامت چقدر حیاتی است. 

محققان علوم اجتماعی، رفتاری و بالینی با آگاهی از پیامدهای منفی احتمالی ناشی از کووید-19 و پیامدهای آن برای سلامت روان، درخواست‌های فوری برای اقدام در جهت کاهش آسیب‌های احتمالی این بیماری منتشر کرده‌اند. 

یکی از آسیب‌های بالقوه قابل توجه و مرتبط که توسط این محققان مورد بحث قرار گرفته است، افزایش احتمالی انزوای اجتماعی و نزاع در روابط صمیمانه است که می‌تواند توسط منابع متعدد استرس (اجتماعی، مالی، بهداشتی و غیره) مرتبط با همه‌گیری تشدید شود. 

روابط اجتماعی در دوران کرونا کمتر شده است اما توجه به این نکته حائز اهمیت است که فاصله‌گذاری فیزیکی که امکان تعامل اجتماعی با هم خانه‌ها و تعاملات دیجیتالی با دنیای بیرون را فراهم می‌کند با انزوای اجتماعی یکسان نیست.

به این ترتیب، کووید 19 پیامدهای بی‌شماری را برای سلامتی در سطح جهان تحمیل کرده است. با توجه به مسیر ناشناخته آن، درک اینکه چگونه و چرا بهزیستی به دلیل بیماری همه‌گیر تغییر کرده، بسیار مهم است. در واقع، اگرچه واکسن‌ها در سطح جهانی توزیع می‌شوند، اما با توجه به تداوم افزایش موارد در سراسر جهان، مشخص نیست که چه زمانی زندگی روزمره به دوران قبل از همه‌گیری باز می‌گردد. 

علاوه بر این، بررسی‌های منتشر شده در مورد همه‌گیری‌های گذشته نشان داده است که قرنطینه کردن یا جدا کردن افرادی که ممکن است آلوده باشند برای به حداقل رساندن شیوع یک بیماری، منجر به اثرات روان‌شناختی منفی طولانی‌مدت می‌شود.