به طور قطع طول درمان مشکلات روانی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اساساً، درمان روانشناسی (نوع و مدت) باید همیشه به طور مناسب با ماهیت و شدت مشکلات ارائه شده توسط فرد مطابقت داشته باشد. مشکلات حاد معمولاً به جلسات درمانی کمتری نسبت به شرایط مزمن نیاز دارند. علاوه بر این، طول درمان روانشناسی نیز با نوع درمان ارائه شده متفاوت است. درمان‌های رفتاری شناختی، که بر روی یک مشکل خاص تمرکز دارند، عموماً کوتاه‌تر از روان‌درمانی‌هایی با تمرکز گسترده‌تر مثل رویکردهای تحلیلی هستند.

 از طرفی تقریباً به تعداد مشکلاتی که برای کمک‌گرفتن وجود دارد، انواع روان‌درمانی هم وجود دارد،‌ اما به نظر می‌رسد که اکثریت قریب به‌‌ اتفاق درمانگران، علی‌رغم خوشایند بودن آن برای مراجعین، در یک چیز توافق دارند: «پیشرفت زمان می‌برد، زمان زیادی.» برای کسانی که درگیر درمان روانشناسی هستند و حتی برای کسانی که در درازمدت به آن متعهد هستند، این به طول انجامیدن می‌تواند بسیار خسته‌کننده باشد و از نظر مالی هم هزینه‌بر باشد و وارد یک روند فرسایشی شود.

در واقع مشکل این نیست که درمان زمان می‌برد بلکه این است که افراد به جای درک کار سخت پیش‌رو، به دنبال تسکین فوری‌تری هستند. اینکه چقدر طول می‌کشد تا چیزی از درمان به دست آید، همه‌چیز به بیمار مربوط می‌شود.

دکتر نانسی ایروین روانشناس، می‌گوید: «بعضی از مراجعان نمی‌خواهند کار درمان حضوری‌ای را انجام دهند، که گاهی اوقات ممکن است دردناک باشد، و ترجیح می‌دهند برای تسکین افسردگی یا اضطراب از داروها استفاده کنند تا درمان یک کودکی آشفته‌ی درونی که صدایش خفه شده‌است و یا حل آسیب‌های حل نشده که ممکن است زمینه‌ساز آن شرایط باشد. او توضیح می‌دهد، تمرکز بر سرعت بهبود در واقع می‌تواند روند سلامت روانی را طولانی تر کند.

فرآیند کلمه کلیدی است. درمان از طریق گفتن کلمات توسط زیگموند فروید در قرن نوزدهم معرفی شد و از آن زمان توسط پژوهشگرانی مانند آلفرد آدلر و کارل یونگ که عمدتاً بر رویکردهای شناختی-رفتاری تمرکز داشتند که در مجموع از آن به بعد به عنوان درمان شناختی رفتاری نامیده می‌شوند، اصلاح و شکل گرفت. دهه 1970 برخلاف درمان سنتی فرویدی، CBT بر حل فوری مشکل و اصلاح رفتار متمرکز است. درمان CBT  معمولاً حداقل 20 جلسه انفرادی طول می‌کشد تا نتایج را نشان دهد و این بهترین سناریو است. مسائلی مانند اهمال‌کاری و اضطراب را می‌توان نسبتاً سریع حل کرد، اما این موضوع ساده‌ است، برای مسائلی که آسیب بیشتری را در بر داشته‌اند، اغلب در کانون درمان فرویدی قرار می‌گیرند که بیشتر یک فرآیند کند و کاوی  است. ممکن است سال‌ها و سال‌ها طول بکشد و نتایج آن کمتر از نظر بروز رفتاری قابل درک است. در موارد دشواری که مربوط به ترومای گذشته است، برای درمانگران بسیار مهم است که ابتدا اعتماد ایجاد کنند و سیستم‌های حمایتی و مهارت‌های مقابله سالم را توسعه دهند. درمانگران باید قبل از پرداختن به گذشته‌های دردناک این کار را انجام دهند، در غیر این صورت ممکن است افراد همیشه نتوانند با آنچه کشف شده کنار بیایند.