در برخی کشورها مانند امریکا تقریباً نیمی از 20 ساله‌هایشان با این جمله موافق بودند که “شما فقط زمانی با کسی ازدواج می‌کنید که او ابتدا موافقت کند با شما زندگی کند تا بتوانید بفهمید که آیا واقعاً با شما کنار می‌آید یا خیر.” حدود دو سوم از پاسخ دهندگان گفتند که معتقدند زندگی مشترک قبل از ازدواج راه خوبی برای جلوگیری از طلاق است.

این طرز فکر با تجربه در تضاد است. زوج‌هایی که قبل از ازدواج با هم زندگی می‌کنند، تعهد کمتری دارند، از ازدواج خود رضایت کمتری دارند و احتمال طلاق بیشتر است. نتایج منفی مانند این “اثر زندگی مشترک” نامیده می‌شود. عواملی مانند مذهب، تحصیلات یا سیاست نیز می‌توانند بر زندگی مشترک و در نهایت ازدواج تأثیر بگذارند.

یکی از عوامل هم خانگی بدون ازدواج این است که با گذراندن شب‌های بیشتر در کنار یکدیگر به‌تدریج به سمت زندگی مشترک می‌روند، نه تصمیم‌گیری آگاهانه بر اساس رابطه. محققان این را “لغزش، نه تصمیم‌گیری” می‌نامند.

محققان دریافتند که علل گرایش جوانان به ازدواج سفید بین زنان و مردان متفاوت است. زنان به زندگی مشترک به عنوان گامی به سوی ازدواج نگاه می‌کنند. برعکس، مردان آن را راهی برای آزمایش رابطه یا به تعویق انداختن تعهد می‌دانستند. این تفاوت در دیدگاه، منجر به کاهش سطح تعهد حتی پس از ازدواج می‌شود. زوج‌ها توافق دارند که استانداردهای آنها برای شریک زندگی در ازدواج سفید کمتر از یک همسر است.

اگرچه ممکن است زندگی با هم سرگرم‌کننده و مقرون به صرفه باشد، اما برخی آرزو می‌کنند که سال‌ها را صرف رابطه‌ای نمی‌کردند که اگر با هم زندگی نمی‌کردند، فقط چند ماه به طول می‌انجامید.

اکثر تحقیقات نشان می‌دهد، زوج‌هایی که با تعهد کم زندگی می‌کنند و از آن به عنوان یک آزمون استفاده می‌کنند، بیشتر در معرض خطر یک رابطه ضعیف و در نهایت جدایی هستند.