تنهایی یک هشدار مهم بیولوژیکی است مبنی بر آنکه فرد در برآورده کردن یک نیاز اساسی ناتوان است و آن ارتباط است.
به صورت کلی افراد زیادی احساس تنهایی میکنند که این آمار بعد از پاندمی افزایش یافته است و بعد از دوران کووید افراد بیشتر احساس تنهایی میکنند.
در این روانخبر قرار است به نکاتی اشاره کنیم که باعث کاهش احساس تنهایی شما میشود.
مغز انزوای درک شده را به عنوان تهدید درک میکند و از آن پس پیامهایی که شاید خنثی هم باشند را به عنوان یک تهدید محسوب میکند. مثلا وقتی دوست شما تلفنش را پاسخ نمیدهد برای شما یک حمله و بیاعتنایی بزرگ تلقی میشود و موجب رنجشتان میشود. اولین قدم مهم برای مقابله با احساس تنهایی این است که این هشدار بیولوژیکی و تاثیرات آن را به صورت آگانه درک کنید.
احساسات خود را مبنی بر اینکه تنها هستید و این تنهایی موجب رنجش روانی شدهاست را انکار نکنید. بلکه آنرا به صورت آگاهانه تجربه کنید.
تمریناتی که آرامش بدن را افزایش میدهند، مانند مدیتیشنف تاثیر زیادی بر ادراک تعدیل شده تنهایی دارند.
افرادی که مدت طولانی احساس تنهایی کردهاند، تمایل دارند از تعاملات اجتماعی کنارهگیری کنند و این باعث از دست دادن فرصتهای ارتباطی مفید میشود.
اگر از زندگی اجتماعی خسته شدهاید، قبل از تعامل با دیگران مدتی را در خلوت بگذرانید و ازین خلوت برای اصلاح افکار منفیتان استفاده کنید تا تعاملات آینده را برایتان راحتتر کند.
تحقیقات نشان میدهند تماس چشمی کمک میکند ارتباطات بهتری برقرار کنید.
مطالعات نشان میدهد که انجام اعمال محبت آمیز باعث میشود احساس شادی بیشتری داشته باشید و کمتر احساس تنهایی کنید.
امتحان کنید: پنج عمل محبت آمیز تصادفی را در یک روز انجام دهید. میتوانید کاری کوچک، مانند نوشتن یک بررسی آنلاین از رستوران مورد علاقهتان، یا کاری بزرگ، مانند جمعآوری یک بسته مراقبتی و تحویل آن به همسایهتان، انجام دهید.