از آنجایی که مغز نوجوانان با مغز بزرگسالان متفاوت است، درمان نوجوانان مانند درمان بزرگسالان نیست

مواردی که والدین می‌توانند در صورتی که نوجوانشان تحت درمان است در نظر داشته باشند عبارتند از:

• رابطه بین درمانگر و نوجوان، نکته کلیدی است. مهمترین بخش هر رابطه درمانی اعتماد و ارتباط با درمانگر است و این امر به ویژه در مورد نوجوانان بسیار مهم است. این بدان معناست که نوجوان باید یک درمانگر داشته باشد که بتواند به او اعتماد کند و با او کنار بیاید.
• حفظ حریم خصوصی و رازداری ضروری است. بسیاری از والدین می‌خواهند بدانند در جلسات درمانی نوجوانشان چه اتفاقی می‌افتد. کنجکاوی قابل درک است. با این حال، درخواست از نوجوان یا درمانگر برای افشای اطلاعات جلسات اغلب بیشتر ضرر دارد تا فایده. در این صورت، آگاه ساختن نوجوان از این که والدینش به حریم خصوصی او احترام می گذارند، می تواند به او اجازه دهد تا بدون ترس از افشای اطلاعاتش در جلسات خود شرکت کند و از آن بهره مند شود.
• درمانگر به نگرانی‌های ایمنی رسیدگی خواهد کرد. درمانگرها گزارشگران اجباری هستند، به این معنی که آن‌ها باید کودک آزاری را گزارش کنند. درمانگران همچنین فاش می‌کنند که آیا یک کودک یا نوجوان قصد خودکشی دارد یا قصد دارد به شخص دیگری آسیب برساند. برگزاری یک جلسه مشترک در شروع درمان برای رفع محدودیت‌های محرمانگی و تعیین اینکه دقیقاً چه اطلاعاتی با والدین به اشتراک گذاشته می‌شود یا خیر می‌تواند مفید باشد.
• درمان با نوجوانان متفاوت از درمان با بزرگسالان است. والدین ممکن است نگران این باشند که نوجوانشان حرف مهم و خاصی با درمانگرش نزند. از آنجایی که رابطه درمانی خیلی کلیدی و مهم است، هر موضوعی که برای نوجوان مهم باشد در جلسه او مهم است. دادن آزادی به نوجوانان برای انتخاب موضوعات مورد بحث اغلب زمینه را برای “عمیق تر شدن” بعدا فراهم می‌کند زیرا آن‌ها با درمانگر خود احساس امنیت می‌کنند. به طور مشابه، بسته به سطح رشد نوجوان، آنها ممکن است با انجام بازی در جلسات خود روابطی را ایجاد کنند.
• اگر نوجوان شما احساس نیاز به درمان دارد، مشکلی ندارد. والدین نمی‌توانند همه اتفاقاتی که برای فرزندشان می افتد را کنترل کنند و هیچ پدر و مادری کامل نیست. تشخیص اینکه نوجوان به درمان و حمایت بزرگسالان غیر از والدین نیاز دارد، بخشی از تربیت خوب است و نشان نمی‌دهد که والدین به نحوی در تربیت فرزند خود “شکست” خورده‌اند.

نوجوانان نیازهایی دارند که با کودکان کوچکتر و بزرگسالان متفاوت است. هنگام تعیین نیازهای روانشناختی آن‌ها و ارائه مراقبت مناسب، درک مرحله منحصر به فرد زندگی آن‌ها شنیدن آن‌ها  و معتبر دانستن آن‌ها در جایی که هستند، مهم است.