روانشناسی نقش عمده‌ای در تحقیقات و درمان اعتیاد داشته است. در واقع روانشناسی اعتیاد به مواد مخدر به درک، چرایی و درمان اعتیاد می‌پردازد. 

اعتیاد به قدری موضوع پیچیده‌ای است که این پرسش که علت آن چیست حتی پس از یک قرن بحث و پیشرفت در علم و پزشکی، تا حدودی حل نشده باقی مانده است. 

روانشناسی ترک اعتیاد مبانی بسیاری را در بر می‌گیرد: خواه این یک بیماری باشد یا یک شکست شخصی. در روانشناسی اعتیاد به تأثیر سبک زندگی و دوران کودکی؛ تاریخچه خانوادگی و جمعیت‌شناسی اجتماعی-اقتصادی و ده ها عامل دیگر که قابل محاسبه یا اندازه گیری نیست، پرداخته می‌شود.کاوش در روانشناسی اعتیاد مستلزم درک اصول اولیه اعتیاد است. وقتی فردی درگیر فعالیتی می‌شود که لذت بخش است اما نمی‌تواند آن را متوقف کند، حتی به ضرر زندگی روزمره و سلامت و رفاه، این رفتار اعتیاد محسوب می‌شود. فردی که به حدی مشروب می‌خورد که دوستان و خانواده را از خود دور می‌کند و شغل خود را از دست می‌دهد و با وجود همه اینها به نوشیدن ادامه می‌دهد، احتمالاً به الکل اعتیاد دارد. 

به همین ترتیب، فردی که نیاز غیرقابل کنترلی به هر گونه مواد مخدر دارد. ریشه رفتار اعتیاد آور نوعی استرس عاطفی است، موضوعی که آنقدر در ضمیر ناخودآگاه فرد مدفون است که پرداختن به آن چالشی بسیار طاقت فرسا یا غیرقابل درک است. توقف اعتیاد، تهدیدی برای بازگشت افکار منبع استرس عاطفی است. وجود رفتار اعتیادآور نشان می‌دهد که مکانیسم‌های مقابله‌ای سالم برای آن مشکل وجود ندارد. تنها مکانیسم‌های موجود، مکانیسم‌های منحرف کننده و ناسالم هستند، مانند سوء مصرف مواد. 

حل کردن ریشه‌ای این مشکل نیاز به درمان و مشاوره طولانی مدت دارد. برای آگاهی بیشتر از روانشناسی اعتیاد و راه‌های ترک در این مقاله همراه ماروم باشید.