کودکان و بخصوص نوجوانان می‌توانند با درمانگر خود برای ایجاد یک برنامه درمانیهمکاری کنند. مهم است که برنامه درمانی را دنبال کنید، حتی زمانی که کودک شما  نوسان شدید خلقی را تجربه نمی‌کند. درمان اختلال دو قطبی در نوجوانان کمی متفاوت است زیرا همکاری بیشتری را می‌طلبد و خود نوجوان در مسیر درمان باید همراه باشد.

گزینه‌های درمانی عبارتند از:

• دارو: چندین نوع دارو می‌تواند به درمان علائم اختلال دو قطبی کمک کند. کودکان به روش‌های مختلف به داروها پاسخ می‌دهند، بنابراین نوع داروی مناسب به کودک بستگی دارد. این بدان معناست که کودکان ممکن است نیاز داشته باشند انواع مختلفی از داروها را امتحان کنند تا ببینند کدام یک برای آنها بهتر است. برخی از کودکان ممکن است به بیش از یک نوع دارو نیاز داشته باشند زیرا علائم آنها پیچیده است. کودکان باید کمترین تعداد دارو و کمترین دوز ممکن را برای کمک به علائم خود مصرف کنند. یک راه خوب برای به خاطر سپردن این موضوع این است که «از کم شروع کن، آهسته برو». داروها می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. بدون صحبت با درمانگر به کودک دارو ندهید اما اگر دارو مصرف می‌کند هم ناگهانی قطع نکنید. قطع ناگهانی دارو می‌تواند خطرناک باشد و علائم اختلال دو قطبی را بدتر کند.
• درمان روانشناختی: انواع مختلف درمان روانشناختی می‌تواند به کودکان و خانواده‌هایشان در مدیریت علائم اختلال دو قطبی در کودکان و نوجوانان کمک کند. درمان‌هایی که مبتنی بر تحقیقات علمی هستند از جمله رویکردهای شناختی رفتاری و درمان متمرکز بر خانواده  می‌توانند حمایت، آموزش و راهنمایی را برای جوانان و خانواده‌هایشان فراهم کنند. این درمان‌ها مهارت‌هایی را آموزش می‌دهند که می‌توانند به افراد در مدیریت اختلال دو قطبی کمک کنند، از جمله مهارت‌هایی برای حفظ روال‌های معمول، تقویت تنظیم احساسات و بهبود تعاملات اجتماعی.