ایجاد اختلافات فرهنگی میان والدین و فرزندان خانواده‌های مهاجر یکی از مشکلات شایع مهاجرت است. علت بروز این اختلافات خانوادگی که یکی از مسائلی است که والدین پیش از مهاجرت تصور چندانی از آن ندارند، پذیرش عمیق‌تر و سریع‌تر فرهنگ خارجی توسط فرزندان است. چرا که فرزندان به راحتی با فرهنگ جدید تطبیق می‌یابند، با آن آشنا می‌شوند و حتی هویت خود را بر اساس آن تعریف می‌کنند. این در حالی است که هویت والدین چنان با فرهنگ مادری خود آمیخته است که در برخی موارد حتی از آشنایی با فرهنگ خارجی پرهیز می‌کنند و به فرهنگ اولیه خود پایبند‌تر هستند.

ماه‌ها و حتی سال‌های اول مهاجرت پرمشغله‌ترین سال‌ها برای والدین هستند. بطوریکه اغلب آنقدر درگیر یافتن مکانی برای زندگی، کار و درآمد، یافتن مدرسه برای فرزندان، مشکلات غم غربت و دوری از خانواده خود و مسائل حقوقی و مالی مهاجرت هستند، که کمتر فرصتی برایشان جهت آشنایی با فرهنگ کشور خارجی باقی می‌ماند. 

در همین زمان فرزندان با فراغ بال مشغول کندوکاو دنیای جدید و آشنایی با فرهنگ بیگانه هستند. معمولا بعد از گذشت چند سال اولیه و زمانی که والدین به شرایط پایدارتری می‌رسند، ناگهان چشم باز می‌کنند و می‌بینند فرزندشان از نظر فرهنگی بسیار از آنها دور شده است. شاید بتوان گفت که این تطبیق پذیری سریع تر با فرهنگ خارجی در کودکان و نوجوانان به دلیل مشغله‌های کمتر آنها باشد. 

همچین از سوی دیگر، والدین مهاجر چندین دهه بیشتر از فرزند خود با اصول فرهنگ مادری خود زندگی کرده‌اند و این امر مانع از آن می‌شود که به راحتی بتوانند پذیرای سبک زندگی و طرز فکر متفاوتی باشند. به‌ویژه آن‌هایی که در کشور جدید تحصیل نکرده‌اند، کمتر خودشان را با فرهنگ جدید تطبیق می‌دهند. به همین دلیل کودکان متفاوت از والدین خود فکر می‌کنند.

ارتباط با جنس مخالف، دوست یابی در بین خارجیان، مسائل مربوط به حقوق فردی و آزادی و انتظارات مربوط به عملکرد دانشگاهی از رایج ترین مشکلات فرهنگی بین والدین مهاجر و فرزندان آنها است. در این اختلافات هر دو طرف درست می‌گویند. فقط فرزندان براساس فرهنگ کشور جدید و والدین براساس فرهنگ کشور مبداء به مسئله نگاه می‌کنند.

بسیاری از خانواده‌های ایرانی که امروزه دست به مهاجرت می‌زنند، به دنبال ساختن یک زندگی بهتر برای فرزندان خود هستند که شاید امکان آن در وطن خودشان نباشد. اما با گذشت زمان و فرهنگ پذیری، والدین با فرزندان خود دچار مشکل می‌شوند. این تعارضات از سوی والدین مهاجر بی‌احترامی بزرگی از سوی فرزندانی تعبیر می‌شود که منطق و فداکاری والدین خود را در ترک وطن خود برای رسیدن به یک زندگی بهتر درک نمی‌کنند. این سوءبرداشت موجب ایجاد احساس سرخوردگی و خشم می‌شود که زمینه را برای تشدید اختلافات فراهم می‌کند.