در این تحقیق 1229 نفر را که بالای 65 سال سن داشته‌اند در طی یک‌سال مورد ارزیابی قرار داده‌اند.

این افراد به دو گروه تقسیم شده‌اند: گروهی که قبل از ساعت 11 شب به خواب می‌رفتند و قبل از 8 صبح بیدار می‌شدند و گروهی که بعد از 11 شب به خواب رفتند و دیرتر از 8 صبح بیدار می‌شدند.

در طول یک‌سال وضعیت اقتصادی و رفاهی افراد و هم‌چنین میزان سلامتی جسمی، روانی و ذهنی افراد مورد بررسی قرار گرفت. علاوه‌بر این، محققان برای بررسی مرگ‌و میر در بین افراد سحرخیز و سایر افراد آن‌ها را به مدت 23 سال تحت نظر گرفتند.

نتایج بدست آمده نشان داد که هیچ مدرک و نتیجه‌ای مبنی بر اینکه افراد سحرخیز نسبت به بقیه افراد ثروت‌مند هستند وجود ندارد و برعکس، کسانی که دیرتر می‌خوابیدند و دیر هم بیدار می‌شدند به صورت کلی درآمد بیش‌تری داشتند و به احتمال بیش‌تری صاحب ماشین بوده‌اند.

 در زمینه‌ی توانایی‌های شناختی و عمل‌کردهای ذهنی، هیچ تفاوت خاصی وجود نداشت. این افراد هم تست‌های مرتبط با توانایی‌های شناختی و هم تست‌های مربوط به فشارخون و ضربان قلب و سایر خصیصه‌های سلامت فیزیکی را دادند و این موارد در آن‌ها بررسی شد. نتیجه این شد که هیچ تفاوتی بین این دو گروه دیده نشد.

مورد سوم مورد بررسی این گروه‌ها این بود که خواب چه تاثیری بر مرگ‌و میر آن‌ها داشت؟

ننایج بدست آمده از بررسی پژوهش‌گران در طی 23 سال، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه افراد سحرخیز نسبت به بقیه بیشتر عمر می‌کنند وجود نداشت. تنها یک نکته مهم در این زمینه بدست آمده بود، آن‌هم اینکه: افرادی که بیش‌تر از 12 ساعت در روز می‌خوابیدند به نسبت آن‌هایی که حدود 8 ساعت می‌خوابیدند، میزان مرگ و میر بیش‌تری داشتند.

نتایج پایانی حاصل ازین پژوهش نشان می‌دهد، برای موفق شدن لزومی ندارد سحرخیز باشیم. در واقع افراد مختلف می‌توانند سبک زندگی خاص و متناسب خودشان را داشته باشند و به موفقیت برسند.

البته اشاره به این نکته ضروری است که هدف از این تحقیقات، در تائید و ستایش شب زنده‌داری و رد سحرخیزی نبوده‌است بلکه به این اشاره کرده‌است که هیچ ارتباطی بین موفقیت و سحرخیزی وجود ندارد.

در واقع این پژوهش در نقد سخنان انگیزشی آمده است که تنها ملاک موفقیت را سحرخیزی می‌دانندچه بسا افرادی که سحرخیز نبوده‌اند اما کامروا شده‌اند.