مطالعات نشان می‌دهند یادگیری زبان جدید یا آموختن نواختن یک ساز می‌تواند تاثیر مثبتی بر روند پیری مغز بگذارد و زوال مغز را کاهش دهد.

تیمی از عصب شناسان شناختی، فکر می‌کنند که ممکن است راه حل قوی و طولانی مدت برای مقابله با پیر شدن مغز و کاهش سرعت پیری آن پیدا کنند.

رویکرد آن‌ها مداخلات دارویی یا درمان‌های تهاجمی نیست آن‌ها این‌بار به یک گوش خوب مقداری نت و شاید یک یا دو ساز نیاز دارد.

در اوایل سال 2021 اندرو و تیم‌اش یکی از اولین مطالعات را منتشر کرده‌اند که بررسی تاثیر نوازندگی در ایجاد ذخیره‌ی شناختی مغز پرداخته است و مقاومتی در برابر بیماری‌هایی مثل پارکینسون یا ام‌اس ایجاد می‌کند. محققان این نتایج را از طریق اندازه‌گیری ساختاری ماده خاکستری و سفید در مغز ثبت می‌کنند.

مطالعات قبلی نشان داده بودند که پیری طبیعی مغز منجر به کاهش یکپارچگی ماده سفید در سراسر مغز می‌شود. از طرفی مطالعات دیگر نشان دادند که تاثیر فعالیت‌های حسی-حرکتی بر کاهش سرعت ازبین‌رفتن یکپارچگی ماده سفید مغز موثر است و حتی یکپارچگی را افزایش می‌دهد. از جمله‌ی این فعالیت‌ها چندزبانی و نوازندگی است.

اندرو و تیمش برای سنجش این فرضیه که آیا نواختن موسیقی می‌تواند یکپارچگی مغز را افزایش دهد یا نه آزمایشی را طراحی کرد، او مغز هشت نوازنده در رده‌ی سنی 20 تا 60 سال را اسکن کردند. این نوازندگان روزی سه ساعت تمرین می‌کردند و در نهایت با مقایسه اسکن‌های مغزی نوازنده ها با افراد عادی متوجه صحت این فرضیه شدند. درنتیجه نوازندگان ماهر ذخیره شناختی مغزی بیشتری داشتند.

این یافته‌ها دامنه‌ی موارد مفید برای سلامت مغز را افزایش می‌دهد و فراتر از غذا و ورزش می‌رود.

اگرچه تغییرات عصبی ناشی از فراگیری و حفظ قابلیت‌های زبانی و موسیقی بسیار سخت‌تر است، اما این پتانسیل را دارد که در چرخه زندگی پایدار تر باشد.

اندرو حامی نظریه‌ی توانایی یادگیری مادام‌العمر مغز است و این یادگیری بر دخیره شناختی مغز تاثیر زیادی دارد به همین دلیل موسیقی و زبان نباید به کودکی محدود شود و مهربانانه ترین راه برای مراقبت از مغز یادگیری است و البته در راه آن تمرین و تمرین.