مرحله اول نامزدی است، خانواده‌های مختلف بر اساس فرهنگ و نظر‌های متفاوت تعاریف گوناگونی از نامزدی دارند اما تعریف ما در روانشناسی به دوره‌ای از زمان اطلاق می‌شود که با تصمیم ازدواج (یعنی وقتی دختر و پسر و خانواده‌های آنها وعده ازدواج را مطرح می‌کنند) شروع می‌شود و با عقد رسمی این دوره به پایان می‌رسد.

دوران نامزدی مرحله‌ای جدی‌تر از دوران آشنایی است و از طرفی هنوز وارد مرحله عقد نشده‌ایم، این بدین معناست که در این دوران ما فرصت داریم تا آشنایی خود را عمیق‌تر کرده و فرضیه‌ها و شناخت‌هایی که در دوران آشنایی کسب کردیم را بیشتر بررسی و ارزیابی کنیم.

در این دوران ما در حقیقت با نمونه‌ای از زندگی مشترک روبه رو هستیم و فرصت داریم آن بخش از شناخت‌ها که نیازمند اصلاح هستند را اصلاح کرده و اگر متوجه مسئله مهمی می‌شویم بازنگری کنیم و در صورت لزوم قبل از وقوع آسیب جدی از ادامه رابطه خودداری کنیم.

بنابراین یکی از مسائل احتمالی در این دوران این تفکر و باور است که بعد از علنی کردن انتخاب همسرم یعنی نامزدی زندگی مشترک ما شروع شده و نباید این رابطه را تمام کنم و با آگاهی از احتمال وقوع مسائل در آینده یا در حال حاضر سکوت میکنیم و به امید تغییر بعد از ازدواج و یا تغییر همسر، چشم‌پوشی می‌کنیم.

توصیه ما در ماروم و دیگر همکاران روانشناس ما به شما این است که در صورت مواجه شدن با مسائل در این دوران از یک فرد متخصص در این حوزه مشورت گرفته تا با آگاهی بتوانید تصمیم بگیرید، آیا مسئله موجود قابلیت درمان یا مدیریت را دارد برای ادامه زندگی و یا بهتر است رابطه ادامه پیدا نکند، بنابراین اگر در این دوران دچار تردید شدید هرگز از آن به آسانی عبود نکنید و آن را جدی بگیرید.

مسئله مهم دیگر  از عدم آگاهی از کارکرد دوران نامزدی ناشی می‌شود.

از ویژگی‌های دوران نامزدی علاوه بر عمیق‌تر شدن آشنایی، کسب آمادگی است برای عبور از زندگی مجردی به زندگی مشترک و پذیرش متاهل شدن. این آمادگی علاوه بر آمادگی اقتصادی شامل آمادگی عاطفی و فکری هم می‌شود.

همین طور از دیگر ویژگی‌های این دوره پذیرفتن نامزد به عنوان همسر و به قطعیت رسیدن در تصمیم ازدواج و انتخاب همسر است. بنابراین در ابتدای نامزدی دختر و پسر به همراه خانواده‌ها به هم قول ازدواج می‌دهند و در پایان آن تصمیم به عقد رسمی می‌گیرند.

دوران نامزدی به نوعی یک ازدواج نیمه تمام است از همین رو از دیگر مسائل در این دوران انجام هر کاری است که شما را برای ادامه رابطه در اجبار قرار دهد، برای مثال در بعضی فرهنگ ها برقراری ارتباط جنسی میتواتد این اجبار را ایجاد کند.

یکی دیگر از موارد مهمی که میتواند عدم آگاهی در آن مسئله ایجاد کند رازداری و حریم آن است که می‌توان گفت، گفتگو از مسائل شخصی از دوران آشنایی تقریبا شروع می‌شود و در دوران نامزدی این مسئله جدی‌تر می‌شود.

همسر و یا نامزد شما حق دارد در مورد یکسری مسائل بداند و یکسری مسائل میتوانند برای همیشه حریم خصوصی شما باشند که به این حوزه در این مقاله نخواهیم پرداخت، اما آگاهی شما از تفکیک این دو مسئله از هم و این موضوع که چه مسئله‌ای را کی باید به طرف مقابلم بگویم بسیار میتواند حائز اهمیت باشد.

در این بخش هم مثل همیشه که تاکید میکنم، در صورت عدم آگاهی مشورت از متخصص آگاه در این حوزه می‌تواند راهگشا باشد.

مورد بعد که بیان آن اهمیت خاص خود را دارد، طول مدت این دوران ها، یعنی دوران آشنایی، نامزدی و عقد است، تحقیقات نشان می‌دهند، موثرترین بازه زمانی برای این سه مرحله، حداقل شش ماه و حداکثر ۳ سال است.

بنابراین عجله در هر کدام از این دوره‌ها و یا بیش از حد طولانی شدن آن میتواند مشکلات خاص خود را برای زوج و یا رابطه آنها رقم بزند.