رفتار درمانی دیالکتیکی یکی دیگر از درمان‌های موثر مورد استفاده برای درمان ترس غیرمنطقی از رانندگی است.

DBT شکل بسیار موثری از درمان برای افرادی است که با تنظیم احساسات دست و پنجه نرم می‌کنند. اغلب برای درمان افرادی که از اختلال شخصیت مرزی رنج می‌برند استفاده می‌شود. با این وجود، برای افرادی که از اختلالات اضطرابی مانند ترس غیرمنطقی از رانندگی رنج می‌برند نیز می‌تواند بسیار سودمند باشد زیرا تعداد زیادی از مهارت‌های مقابله‌ای را در یک گروه DBT یاد می‌گیرند. این گروه‌ها معمولاً حدود ۶ ماه دوام می‌آورند و بسته به تعداد افرادی که به گروه می‌پیوندند، می‌توانند از دو نفر تا چند نفر داشته باشند.

• یکی از مهارت‌های DBT نیمه لبخند است. این تکنیک برای بیمارانی که به دلیل افکار غیرمنطقی خود مضطرب هستند استفاده می‌شود. این تکنیک به “نیمه لبخند” معروف است زیرا ابتدا به فرد توصیه می‌شود به محرک‌هایی فکر کند که او را می‌ترساند یا ناراحت می‌کند و در حین انجام این کار به او گفته می‌شود گوشه‌های دهان خود را با لبخند ملایم بالا آورد، بنابراین “نیمه خندان” نامیده می‌شود. اگرچه، نیمه لبخندکافی نیست، بلکه فرد مبتلا باید سعی کند از درگیری ذهن با آن احساسات دردناکی که ترس خاص ممکن است برانگیزد، خودداری کند.
• ذهن آگاهی، مهارت دوم است. تکنیک دیگری است که در گروه‌های DBT استفاده می‌شود که به فرد کمک می‌کند تا از شر آن افکار منفی خلاص شود. به افراد گفته می‌شود که بر زمان حال تمرکز کنند و به آنچه در آن لحظه در اطرافشان می‌گذرد توجه داشته باشند. این به شکستن پیوند بین ذهن آنها و هر فکر منفی که ممکن است در آن زمان به سراغشان بیاید کمک می‌کند. به عنوان مثال، به شخص گفته می‌شود که روی نفس خود یا بوی غذای خاصی که به او ارائه می‌شود تمرکز کند و از حس بویایی خود استفاده کند. در واقع این تمرین‌های ذهن‌آگاهی گروهی ممکن است شامل نوشیدن چای گرم برای تقویت حس چشایی و حواس لامسه یا تمرکز ساده روی نفس باشد.
• سومین تکنیک یا مهارت DBT مهارت‌های تحمل پریشانی است. به افراد می‌آموزد در مواقعی که مضطرب هستند یا از نظر عاطفی تحت فشار هستند، خود را به روش‌های سالم آرام کنند. افراد اجازه دارند تصمیمات عاقلانه و منطقی بگیرند و اقدامات فوری انجام دهند، نه اینکه اسیر افکار مخرب عاطفی شوند که ممکن است وضعیت را بدتر کند. مهارت‌های پذیرش واقعیت نیز تحت این مدل آموخته می‌شود تا افراد واقعیت را کاملاً بپذیرند و در گام بعدی برای نحوه رسیدگی به مشکل برنامه‌ریزی کنند.