اختلالات روان‌پزشکی رایج مشاهده‌شده در بیماران سرطانی در پژوهش‌های مختلف در کشورهای مختلف مشابه بوده است. بروز اختلالات روانپزشکی در بیماران سرطانی 97.5 درصد است. شایع‌ترین دلیل برای مشاوره، ارزیابی روانپزشکی (35%)، پس از آن اختلالات خواب (19%)، اضطراب یا ترس (18%) و افسردگی (18%) بوده است از نظر تشخیص روانپزشکی، اختلالات سازگاری (34 درصد) شایع‌ترین، هذیان (17 درصد) و افسردگی اساسی (14 درصد) بودند.

عواملی مانند عود سرطان، سایر بیماری‌های مزمن پزشکی، سابقه اختلالات روان‌پزشکی، حمایت اجتماعی ضعیف و درآمد کم خطر ابتلا به اختلالات سازگاری، اختلالات خلقی و اختلالات اضطرابی را افزایش می‌دهند.

اضطراب یک واکنش طبیعی به تشخیص سرطان است. وقتی افراد احساس خطر می‌کنند، سطح استرس آنها به طور طبیعی بالا می‌رود. سرطان می‌تواند بسیار خطرناک باشد و بسیاری از بیماران مضطرب می‌شوند.  علائم شامل لرزش، ضربان قلب سریع یا نامنظم و سطوح شدید نگرانی است. ترس های مرتبط با اضطراب ممکن است باعث رنج روانی کافی برای جلوگیری از انجام فعالیت‌های عادی بیماران شود.  اضطراب می‌تواند در کیفیت زندگی بیماران و توانایی ادامه درمان سرطان آنها اختلال ایجاد کند.  سطوح بالاتر بی‌خوابی، انتظار درد و افسردگی نیز ممکن است نتیجه اضطراب باشد. یک بیمار می‌تواند با یادگیری بیشتر در مورد سرطان خود، از طریق مداخلات روانشناختی و با کمک دارو، اضطراب خود را کاهش دهد.

افسردگی می‌تواند یک مسئله ذهنی بسیار مهم برای بیماران سرطانی باشد. تخمین زده می‌شود که 16 تا 25 درصد از بیماران سرطانی به افسردگی مبتلا می‌شوند.

مطالعات نشان داده‌اند که اگر افسردگی درمان نشود، می‌تواند اثرات منفی بر سایر مشکلات سلامتی داشته باشد. افسردگی می‌تواند تصمیم‌گیری در مورد درمان را برای بیماران دشوار کند، بهبودی را کند، کند و خطر مرگ بیمار را افزایش دهد. بیماران مسن‌تر و زنان به ترتیب بیشتر از بیماران جوان و مردان از افسردگی مرتبط با سرطان رنج می‌برند.