داروهای ضد روان‌پریشی اغلب برای کمک به کنترل علائم شیدایی و افسردگی در اختلال دوقطبی استفاده می‌شود و برخی نیز به تثبیت خلق‌وخوی کمک می‌کنند. اگر بی‌خوابی هم یک مشکل باشد، یک داروی بنزودیازپین با قدرت بالا مانند کلونازپام یا لورازپام ممکن است مفید باشد. با این حال، از آنجایی که این داروها ممکن است عادت ساز باشند، بهتر است کوتاه مدت تجویز شوند. گاهی برخی از انواع دیگر داروهای آرام بخش، مانند زولپیدم، به جای آن استفاده می‌شود.

در حال حاضر اسیدهای چرب امگا 3 موجود در روغن ماهی به دلیل خاصیت بالایی که دارند چه به تنهایی و چه زمانی که به داروهای معمولی اضافه می‌شوند، برای درمان طولانی مدت اختلال دوقطبی تحت مطالعه هستند.

مدیریت موثر سیکلوتایمیا ممکن است شامل تغییراتی در برنامه درمانی در دوره‌های مختلف در طول بیماری باشد. بیماران باید در مورد سایر داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه یا مکمل‌های طبیعی که ممکن است مصرف کنند به روانپزشک اطلاع دهند.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، اغلب عملکرد غیر طبیعی غده تیروئید دارند. از آنجایی که مقدار زیاد یا خیلی کم هورمون تیروئید به تنهایی می‌تواند منجر به تغییرات خلقی و انرژی شود، سطح تیروئید معمولاً به دقت توسط پزشک کنترل می‌شود. درمان لیتیوم ممکن است باعث کاهش سطح تیروئید در برخی افراد شود و در نتیجه نیاز به مکمل تیروئید داشته باشد.

همه داروها عوارض جانبی دارند. بسته به نوع دارو، عوارض جانبی ممکن است شامل افزایش وزن، حالت تهوع، لرزش، کاهش میل جنسی، اضطراب، ریزش مو، مشکلات حرکتی یا خشکی دهان باشد. به دست آوردن تعادل مناسب از مزایای درمان ممکن است نیاز به تنظیم دوز یا نوع دارو تحت نظارت پزشک داشته باشد. بدون راهنمایی روانپزشک نباید دارو را تغییر داد یا قطع کرد.