همانند سایر حوزه‌های روان‌شناسی، محققان در روان‌شناسی آموزشی هنگام بررسی یک مشکل، دیدگاه‌های متفاوتی را در نظر می‌گیرند. این دیدگاه‌ها بر عوامل خاصی تمرکز می‌کنند که بر نحوه یادگیری فرد تأثیر می‌گذارد، از جمله رفتارهای آموخته شده، شناخت، تجربیات و موارد دیگر.

دیدگاه رفتاری

این دیدگاه نشان می‌دهد که همه رفتارها از طریق شرطی سازی آموخته می‌شوند. روانشناسانی که این دیدگاه را در نظر می‌گیرند، برای توضیح چگونگی وقوع یادگیری، به طور جدی بر اصول شرطی سازی تکیه می‌کنند.

به عنوان مثال، معلمان ممکن است با اقلام مطلوب مانند آب نبات یا اسباب بازی به یادگیری پاداش دهند. دیدگاه رفتاری بر اساس این نظریه عمل می‌کند که دانش آموزان زمانی که برای رفتار “خوب” پاداش می‌گیرند و برای رفتار “بد” تنبیه می‌شوند، یاد می‌گیرند.

در حالی که چنین روش‌هایی می‌توانند در برخی موارد مفید باشند، رویکرد رفتاری به دلیل عدم توجه به مواردی مانند نگرش‌ها، احساسات و انگیزه‌های درونی برای یادگیری مورد انتقاد قرار گرفته است.

دیدگاه توسعه/رشد

این دیدگاه بر چگونگی کسب مهارت‌ها و دانش‌های جدید کودکان در حین رشد تمرکز دارد. مراحل رشد شناختی ژان پیاژه نمونه‌ای از یک نظریه مهم رشدی است که به چگونگی رشد فکری کودکان می‌پردازد.

با درک نحوه تفکر کودکان در مراحل مختلف رشد، روانشناسان آموزشی بهتر می‌توانند درک کنند که کودکان در هر مرحله از رشد خود قادر به انجام چه کارهایی هستند. همین مسأله می‌تواند به مربیان کمک کند تا روش‌ها و مواد آموزشی را برای گروه‌های سنی خاص بسازند.

دیدگاه شناختی

رویکرد شناختی در دهه‌های اخیر بسیار گسترده‌تر شده است، عمدتاً به این دلیل که توضیح می‌دهد چگونه مواردی مانند خاطرات، باورها، احساسات و انگیزه‌ها به فرآیند یادگیری کمک می‌کنند.

روانشناسان آموزشی که دیدگاه شناختی دارند به درک موارد زیر می‌پردازند:

• اینکه چگونه کودکان برای یادگیری انگیزه شخصی پیدا می‌کنند نه در نتیجه پاداش بیرونی،
• چگونه چیزهایی را که می‌آموزند به خاطر می‌آورند.
• چگونه مشکلات را حل می‌کنند.
• چگونه به موارد دیگر علاقه‌مند می‌شوند.

رویکرد سازنده‌گرایی

این رویکرد یکی از جدیدترین تئوری‌های یادگیری است، این دیدگاه بر چگونگی ساختن فعالانه دانش خود از جهان متمرکز است. سازنده‌گرایی بیشتر به تأثیرات اجتماعی و فرهنگی که بر نحوه یادگیری ما تأثیر می‌گذارد، توجه دارد.

کسانی که رویکرد سازنده‌گرایانه را در پیش می‌گیرند بر این باورند که آنچه یک فرد از قبل می‌داند بیشترین تأثیر را بر نحوه یادگیری اطلاعات جدید دارد. این بدان معناست که دانش جدید فقط می‌تواند به دانش موجود اضافه شود. این دیدگاه به شدت تحت تأثیر کار روان‌شناس ویگوتسکی است.

دیدگاه تجربی

این دیدگاه تأکید می‌کند که تجارب زندگی خود شخص بر نحوه درک اطلاعات جدید تأثیر می‌گذارد. این روش شبیه دیدگاه های سازنده و شناختی است زیرا در یادگیری، تجارب، افکار و احساسات یادگیرنده را در نظر می‌گیرند.