بنیادهای عمیق ذاتی

NBTS، ریشه در نیازهای تاریخی و موروثی مردم برای ارتباط با طبیعت دارد و مطالعات زیست محیطی عمیق، طبیعت بارگی (بیوفیلیا)، پیوند انسان – حیوان و درک محیط روانشناختی را از منظر تاریخی تقویت می‌­کند. هر سه دیدگاه تمایل ریشه‌ه­ای عمیق انسان برای احساس شفقت، ارتباط و عشق به سایر موجودات زنده را نشان می‌­دهند. این عشق فقط به خاطر دیگری یا به خاطر خود نیست، بلکه در جهت دوام و طول عمر متقابل است. رویکرد درمانی مانند NBTS به دلیل طول عمر متقابل، بهزیستی و رفتارها و ارزش­‌های تغییر یافته با دیگران، ارزشمند است.

فلسفه بوم‌شناسی عمیق و خود بوم‌شناسی توسط آرن نائیس در پاسخ به “بوم شناسی سطحی” معرفی شد (بودیان، 1995). بوم شناسی سطحی بر کاهش تخریب محیط زیست برای اهداف انسان محور متمرکز شده است (لوک، 2002). هدف پژوهشگران بوم‌شناسی عمیق، شناسایی عوامل پیچیده رابطه انسان و طبیعت و حرکت به سمت جنبش پایداری جامع است (شپرد، 1995). خود پنداری بوم‎‌شناسی، به این معناست که فرد، ارتباط مستقیم‌اش با کره زمین را درک کند (دوال و سشن، 1958). NBTS می‌­تواند این ارتباط عمیق را به افرادی که شاید به دلیل سبک زندگی شهری و مدرن امروزی آن را نداشته باشند ارائه می‌دهد.

بیوفیلیا

فرضیه بیوفیلی نشان می­‌دهد که نوع بشر ارتباط ذاتی با طبیعت که ریشه در تاریخچه تکامل‌اش دارد را تجربه می­‌کند (کلرت، 1997؛ ویلسون، 1984). فرضیه بیوفیلی، روش‌­های ذاتی ارتباط انسان با محیط، در جهت بقا را توصیف می­‌کند (ویلسون، 1993). شاید بتوان این فرضیه را مطالعه­ بوم‌­شناسی عمیق ِ بدوی و ذاتی دانست که مدت­‌ها قبل از مباحث مرتبط با اهمیت و ارزش ارتباط با طبیعت، صورت گرفته است. دو تعریف رایج از بیوفیلیا به شرح مطرح شده است: “گرایش ذاتی تمرکز بر زندگی و این فرآیندهای واقعی و زندگی مانند” و “تمایل به پیوستن به سایر اشکال زندگی” (ویلسون، 1984). فرضیه بیوفیلی شامل این ملاحظه است که ارزش­‌ها و هیجان­‌های انسانی نسبت به طبیعت می­‌تواند ناسازگار باشد (کلرت، 1996). همچنین از این مفروضه نیز حمایت می­‌کند که  وضعیت روانی نابهنجار، باورها و رفتارها؛ علل و تاثیرات متقابل یکدیگر در بحران پایداری جهانی هستند. NBTS  ‌می­‌تواند علل و تاثیرات سالم را وارونه کند.

پیوند انسان – حیوان

مطالعه پیوند انسان و حیوان، حوزه­‌ی پژوهشی در حال ظهور است که بیشتر درباره رابطه هیجانی بین انسان و حیوانات را در بر می‌گیرد (هاروویتز، 2009؛ پاسل، 2011). همانطور که در فرضیه بیوفیلی نیز مشهود است، انسان­‌ها با انگیزه­‎‌های گوناگونی با حیوانات و طبیعت ارتباط می‌­گیرند. روابط مذکور می­‌تواند همراهی یا مصرفی باشند، اما از نظر تاریخی، این روابط اغلب برای بقای متقابل شکل گرفته است (هاراوای، 2003).

علم به طور تصاعدی حاکی از آن است که هنگام تجربه‌ی برخورد فیزیکی و روابط مثبت با یکدیگر، تغییرات فیزیولوژیکی در انسان و حیوان رخ می­‌دهد. این تغییرات شامل افزایش آنزیم اکسی توسین و دوپامین، کاهش فشار خون و ضربان قلب، بهبود تناسب اندام، کاهش علائم افسردگی و اضطراب و کاهش بیماری­‌ها است (پاسل، 2011؛ آلمرت، 2009). این تغییرات فیزیولوژیکی مشابه چیزی است که در افرادی که روابط مثبت با یکدیگر دارند نیز دیده می‌شود. عشق و روابط، صرف نظر از اینکه با چه کسی به اشتراک گذاشته می­‌شوند، سودمند بوده و NBTS چنین راهی برای ارتباطات فراهم می‌­کند.

نکات زیر درباره بهبودهای هیجانی، آموزشی و ارتباطی از دریچه‌­ی این پایه­‌های عمیق را ملاحظه کنید: نمره­ پایین گروه کوچکی از دانش‌­آموزان منطقه متوسط شهر، توجه مشاور مدرسه را به خود جلب کرد و او مجموعه‌ای از جلسات NBTS برای دانش آموزان را ترتیب داد. تصمیم بر این شد که این درمان شامل فرصت­‌های بیرونی و محیطی برای یادگیری و تحرک در فضای باز، در کنار مشارکت درگفت و گو درمانی باشد. هنگامی که فرصت برای کاوش در جنگل فراهم شد و درباره­‌ی راهکارها برای سالم سازی بیشتر جنگل­‌ها نظرسنجی شد، دانش آموزان شروع به جستجوی بیشتر و فعالانه­‌تری در محیط کردند. این ارتباط که در سبک زندگی مدرن آن­ها از بین رفته بود، اما با رویارویی دوباره با طبیعت، دانش‌آموزان گرایش درونی و ذاتی برای بودن در طبیعت را احساس می­‌کردند. آن­ها نه تنها به یک سیستم پاداشی به عنوان انگیزه‌­ای برای بهبود نمرات خود تلاش کردند بلکه، مشارکت و علاقه بیشتری نیز به درس نشان دادند. یک دانش‌آموز اینگونه گفت که ما هیچ موقع نمی‌­دانستیم که علم می­‌تواند عملی شود و ما نیز می­‌توانیم در آن نقشی داشته باشیم! این تجربه تحول آفرین، به سرعت و به آسانی، تمایل ذاتی آن­ها  برای یادگیری و همچنین گشودگی به هیجان را فعال کرد.