در پژوهش حاضر میانگین سطوح استرس افراد بدون جا به جایی، مستأجر، صاحب خانه و ساکنان مسکن دولتی بین 19 تا 54 سال که در شهر اوکلند بین سال‌های 2013 تا 2018 زندگی کردند، توسط چئونگ و وونگ تجزیه و تحلیل شد. این داده‌های سرشماری به آنها این امکان را داد تا آنچه را که به عنوان مقیاس رتبه‌بندی تنظیم مجدد اجتماعی شناخته می‌شود، بازسازی کنند، مقیاس مقایسه استرس که در دهه 1960 توسط دو روانپزشک توسعه یافت، تا 100 امتیاز را به عوامل استرس‌زای مختلف زندگی نسبت می‌دهد که از 100 امتیاز برای مرگ همسر تا 11 امتیاز برای نقض جزئی قانون متغیر است. نمونه‌های دیگر عبارتند از: جا به جایی خانه (20 امتیاز)، طلاق (73 امتیاز). دکتر چئونگ می‌گوید که روش جدید به ابزاری منجر شده است که می‌تواند تأثیر اجتماعی-اقتصادی را بر یک فرد در هر بخش جمعیتی بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تر از معیارهای فعلی اندازه‌گیری کند. استفاده از داده‌های سرشماری و مدل فعلی کارآمدتر از نظرسنجی‌های مرسوم، با حساسیت بهتر و توانایی افزایش یافته برای شناسایی تأثیرات بر روی افراد است.

درک استرس ناشی از جابه‌جایی خانه، با این مطالعه ارتقا یافت. دکتر چونگ می‌گوید که با افزایش درک افراد از چنین عوامل استرس‌زایی، محققان می‌توانند به بحث‌های گسترده‌تری در مورد اینکه چگونه تاریخچه شخصی و فعالیت اجتماعی افراد بر رفاه اجتماعی آنها تأثیر می‌گذارد، کمک کنند.