علت کمرویی چیست؟

آیا خودتان را فردی خجالتی می‌دانید؟ کشمکش برای برقراری ارتباط با دیگران می‌تواند آسیب‌زا باشد. حتی مسائل ساده‌ای مانند برقراری تماس چشمی در طول مکالمه اغلب برای افراد خجالتی دشوار است. سایر علائم فیزیکی مانند زبان بدن نامطمئن، تنگی نفس و سرخ شدن نیز از نشانه‌های کمرویی هستند.کمرویی احساسی است که افراد را در محیط‌های اجتماعی کوچک و بزرگ ناراحت یا نگران می‌کند و افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. خجالتی بودن نوعی احساس دلهره است که برخی افراد به طور مداوم هنگام نزدیک شدن به دیگران احساس می‌کنند.

آیا افراد خجالتی به دنیا می‌آیند؟

در مورد علت کمرویی اگرچه یک عصب‌شناسی مربوط به کمرویی وجود دارد (مجموعه‌ای از یک سری رفتار توسط یک مدار خاص از نورون‌ها در مغز تنظیم شده است)، اما به شدت کمرویی تحت تأثیر شیوه‌های فرزندپروری و تجربیات زندگی است.

علت کمرویی یک مورد مشخص نیست بلکه خودآگاهی بیش از حد، خود مشغولی منفی، عزت نفس پایین و ترس از قضاوت و طرد شدن. افراد خجالتی معمولاً مقایسه‌های اجتماعی غیرواقعی انجام می‌دهند و خود را با سرزنده‌ترین یا برون‌گراترین افراد مقایسه می‌کنند. افراد خجالتی با این باور که دیگران دائماً آنها را ضعیف ارزیابی می‌کنند، فرصت‌های اجتماعی جدید را رها می‌کنند، که همین مسأله به نوبه خود مانع از بهبود مهارت‌های اجتماعی آنها می‌شود.

کمرویی توسط نیروهای بیولوژیکی و محیطی هدایت می‌شود. نوزادان با خلق و خوی متفاوتی به دنیا می‌آیند و آنهایی که خلق و خوی بسیار حساسی دارند بیشتر احتمال دارد که خجالتی شوند. با این حال، والدین حامی می‌توانند در برابر ایجاد کمرویی و یا اضطراب اجتماعی از این کودکان محافظت کنند.

تفاوت بین خجالتی بودن و درونگرایی چیست؟

کمرویی از درونگرایی متمایز است. درونگراها با گذراندن وقت در تنهایی خود انرژی می‌گیرند. افراد خجالتی اغلب می‌خواهند با دیگران ارتباط برقرار کنند، اما نمی‌دانند چگونه یا نمی‌توانند اضطراب و ترس از قضاوت منفی ناشی از تعامل انسانی را تحمل کنند. چند تفاوت اساسی بین این دو وجود دارد که عبارتند از:

درونگراها می‌توانند در محیط‌های اجتماعی کوچک‌تر رشد کنند و ممکن است هنگام صحبت کردن با چند نفر اضطراب اجتماعی نداشته باشند. آنها برونگرا نیستند، بنابراین با افراد ناآشنا راحت نیستند.
درونگراها هنوز هم می‌توانند افراد اجتماعی باشند. آنها ممکن است به اندازه برونگراها انرژی اجتماعی نداشته باشند زیرا به زمان نیاز دارند تا استراحت کنند، اما همچنان دوست دارند معاشرت کنند.
وقتی یک فرد درونگرا احساس راحتی کند، می‌تواند با احساس خوب در مهمانی باشد. در مواقع دیگر، آنها ممکن است علاقه‌ای به دیدن افراد نداشته باشند.
افراد خجالتی می‌خواهند با مردم ارتباط برقرار کنند اما بیش از حد مضطرب هستند یا مهارت‌های اجتماعی ندارند. ترس آنها از اشتباه کردن، اعمال آنها را کنترل می‌کند. آنها هنگام تعامل با دیگران احساس ناخوشایندی دارند و اغلب به درون خود روی می‌آورند تا از موقعیت‌های اجتماعی در امان بمانند.

معرفی انواع کمرویی

انواع کمرویی عبارتند از:

خجالتی- ایمن

وقتی افراد این نوع کمرویی را دارند، نمی‌خواهند در بیشتر محیط‌های اجتماعی شرکت کنند. اگر فرصت گفتگو با افراد ناآشنا را داشته باشند، این کار را خواهند کرد، اما فقط به میزان محدود. آنها علاقه زیادی به ملاقات با افراد جدید ندارند اما زمانی که فرصتی برایشان پیش بیاید، این کار را با آرامش انجام می‌دهند.

خجالتی – کناره‌گیری

این افراد در موقعیت‌های اجتماعی بیشتر از افراد خجالتی- ایمن مضطرب هستند. آنها بر احتمال طرد شدن و قضاوت شدن توسط اطرافیان تمرکز می‌کنند. نوع خجالتی-کناره‌گیری باعث می‌شود افراد توانایی‌های خود را زیر سوال ببرند و در صحبت کردن یا عمل کردن تردید کنند، زیرا می‌ترسند کار اشتباهی انجام دهند. آنها همچنین مستعد تنهایی هستند.

خجالتی – وابسته

این نوع کمرویی زمانی رخ می‌دهد که افراد می‌خواهند اجتماعی شوند و مهارت‌های اجتماعی خود را بهبود بخشند، اما خودشان را در اولویت قرار نمی‌دهند. دوستی آنها زیاد دوام نمی‌آورد زیرا آنها قاطعیت ندارند و به جای خودشان صحبت نمی‌کنند.

خجالتی- تعارضی

افراد خجالتی از این نوع، مشتاق تعاملات اجتماعی هستند، اما نسبت به آن احساس اضطراب می‌کنند. آنها زمانی که در انتظار موقعیت‌های اجتماعی هستند، احساس اضطراب می‌کنند و شک دارند که آیا باید کنار بکشند یا به افراد نزدیک شوند. این تیپ معمولا بیشترین مشکلات و سخت‌ترین زمان را برای غلبه بر کمرویی خود دارند.

اگر بخواهیم بدانیم دلیل کمرویی چیست به یک علت مشخص نمی‌رسیم. حدود 15 درصد از نوزادان با تمایل به کمرویی متولد می شوند. تحقیقات تفاوت های بیولوژیکی را در مغز افراد خجالتی نشان داده است. اما تمایل به کمرویی تحت تأثیر تجربیات اجتماعی هم است. در گام اول درباره علت کمرویی، اعتقاد بر این است که اکثر کودکان خجالتی به دلیل نوع تعامل با والدین دچار کمرویی می‌شوند. علت کمرویی می‌تواند مربوط به والدینی که مستبد یا بیش از حد محافظ هستند، باشد. کودکانی که اجازه ندارند چیزهایی را تجربه کنند ممکن است در رشد مهارت‌های اجتماعی دچار مشکل شوند.

فارغ از توجه به علت کمرویی، یک رویکرد صمیمی و دلسوزانه برای تربیت کودکان معمولاً باعث می‌شود که آنها در کنار دیگران راحت‌تر باشند. ارتباطاتی که کودکان ایجاد می‌کنند، به رشد آنها کمک می‌کند. کودکانی که والدین خجالتی دارند ممکن است از این رفتار تقلید کنند، داشتن والدین خجالتی می‌تواند علت کمرویی کودک شود. در بزرگسالان، محیط‌های کاری بسیار حساس و تحقیر عمومی می‌تواند علت کمرویی شود.

علت کمرویی و انزواطلبی چیست؟

در اینجا به پنج علت کمرویی و خجالت خواهیم پرداخت:

علت کمرویی می‌تواند تجربیات زندگی مانند قلدری، فشار همسالان یا آسیب‌های دیگر باشد.
علت کمرویی می‌تواند ترس از طرد شدن، قضاوت و شکست باشد.
علت کمرویی می‌تواند والدین بسیار انتقادی که استانداردهای بالایی دارند، باشد.
علت کمرویی می‌تواند تغییرات جدید برای مسیریابی، مانند بلوغ یا شغل جدید باشد.
علت کمرویی می‌تواند داشتن والدینی که خودشان خجالتی هستند، باشد.

چگونه بر کمرویی غلبه کنیم؟

علت کمرویی هر چه باشد، تعدادی از استراتژی‌های مشخص، می‌توانند اعتماد به نفس اجتماعی را تقویت کنند. به جای اجتناب از رویدادهای اجتماعی، افراد خجالتی می‌توانند آنها را از قبل برنامه ریزی کنند و مهارت‌های اجتماعی خود را زودتر از موعد تمرین کنند. آنها می‌توانند چند سوال و نکات گفتگو را برنامه‌ریزی کنند. آنها همچنین می‌توانند برای اصلاح ذهنیت خود تلاش کنند، به جای اینکه تصور کنند واکنش منفی اجتناب ناپذیر است، انتظار یک نتیجه مثبت را داشته باشند. آماده شدن برای یک موقعیت اجتماعی می‌تواند تمرکز فرد را از مواردی که ممکن است اشتباه باشد به مواردی که می‌توانند درست پیش بروند تغییر دهد. صحبت‌هایی را که فرد می‌خواهد به اشتراک بگذارد باید آماده کند. آنها همچنین می‌توانند سعی کنند قبل از معاشرت، زودتر به مثلاً مهمانی برسند تا به خود کمک کنند تا با محیط اطراف خود و سایر مهمانان اولیه آشنا شوند.

درمان کمرویی و خجالت

راه‌های درمان کمرویی و خجالت عبارتند از:

تمرینات تنفس عمیق و مدیتیشن به کاهش استرس و اضطراب همراه با کمرویی کمک می‌کند. آنها به بدن کمک می‌کنند تا آرام شود و به طور واضح در مورد احساسات خود و اینکه چرا چنین احساسی دارند، فکر می‌کنند. بدون توجه به علت کمرویی ، تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند تنفس عمیق می‌تواند به کودکان و بزرگسالان کمک کند تا با اضطراب کنار بیایند، که علت اصلی کمرویی نیست اما ممکن است زمینه‌ساز کمرویی باشد.
گروه درمانی همچنین می‌تواند در کودکان و بزرگسالانی که کمرویی را تجربه می‌کنند مفید باشد، به خصوص زمانی که زمینه و علت کمرویی در گروه مشابه باشد.
انجام روان‌درمانی و رفتار درمانی می‌تواند به افراد در هر سنی کمک کند تا با کمرویی خود کنار بیایند و بینشی در مورد اینکه چرا خجالتی هستند و چگونه می‌توانند با موقعیت‌های اجتماعی متفاوت برخورد کنند، می‌دهد. غلبه بر کمرویی شدید می‌تواند برای رشد عزت نفس سالم ضروری باشد. کمرویی می‌تواند منجر به مشکلات در مدرسه و مشکلات در ایجاد روابط شود. در روان درمانی با بررسی علت کمرویی و آموزش مهارت‌های اجتماعی، نحوه آگاهی از خجالتی بودن و راه‌هایی برای درک اینکه خجالتی بودن نتیجه تفکر غیرمنطقی است، می‌توان به فرد کمک کرد.
در موارد نادر، دارو می‌تواند به طور موقت کمرویی را تسکین دهد.

چگونه می‌توانم به فرزندم کمک کنم که اجتماعی‌تر شود؟

بدون در نظر گرفتن علت کمرویی، والدین می‌توانند به کودکان خجالتی کمک کنند تا دوستی ایجاد کنند. والدین می‌توانند کودک را تشویق کنند، زیرا دوستی می‌تواند حول یک فعالیت مشترک شکل بگیرد. آنها همچنین می‌توانند مهارت‌های اجتماعی اساسی مانند برقراری تماس چشمی، لبخند زدن، واضح صحبت کردن و پرسیدن سؤالات «چی» و «چگونه» را آموزش دهند.

سخن پایانی

وقتی به علت کمرویی فکر می‌کنیم، باید تمام سنین زندگی را در نظر بگیریم. کمرویی در کودکان خردسال ظاهر می‌شود و می‌تواند منجر به تکیه آنها به والدین برای هدایت موقعیت‌های اجتماعی شود. وابستگی کودکان خجالتی به اینکه شخص دیگری به جای آنها صحبت کند می‌تواند بر سطح کمرویی و مهارت‌های اجتماعی آنها در بزرگسالی تأثیر بگذارد. در کل کمرویی مسأله‌ای است که هر کسی را می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد. اما در قیاس با سایر مشکلات حوزه سلامت روان با کمک متخصصین روانشناس می‌توان بر آن غلبه کرد. هر چه اقدام برای غلبه بر آن زودتر انجام شود نتیجه بهتر خواهد بود.

معرفی نویسنده: پریسا ایازی

من کارشناسی روانشناسی بالینی و کارشناسی ارشد رو روانشناسی عمومی خوندم. علاقمند به حوزه مدیریت استرس و مراقبه هستم.
حدود ۱۵ سال سابقه کار در زمینه آموزش و کاربرد انواع تکنیکهای ریلکسیشن،مدیتیشن و مایندفولنس دارم.
در حال حاضر به عنوان درمانگر در زمینه‌‌های درمان انواع اختلالات اضطرابی، مشاوره نوجوان و بهبود روابط والدین و فرزند، مشاوره پیش از ازدواج فعال هستم.

روانشناسی