تو بخشی از مطالعه جدید، دانشمندان نشون دادن که کمک‌های خیریه توی هفته بعد از آغاز ساعت تابستانی، زمانی که ساکنان اکثر ایالت‌ها یک ساعت از روز خودشونو از دست میدن، 10 درصد کاهش یافته و این تغییر در کمک تو حالت‌هایی که ساعت خودشونو تغییر نمیدن یا زمانی که ایالت‌ها در پاییز به زمان استاندارد خودشون برمی‌گردن، دیده نشده.

این مطالعه که توسط دانشمند پژوهشی دانشگاه برکلی، اتی بن سایمون و متیو واکر، استاد روانشناسی دانشگاه برکلی هدایت شده، به استناد شواهد بیشتری نشون میده که خواب ناکافی نه تنها به بهزیستی ذهنی و جسمی افراد آسیب می‌زنه، بلکه به سلامت جسمانی و روانی افراد نیز آسیب می‌رسونه. پیوندهای بین افراد و حتی احساسات نوع دوستانه یک ملت را به خطر میندازه.

در طول 20 سال گذشته، ارتباط بسیار نزدیک بین سلامت خواب و سلامت روان کشف شده است. در واقع، یک اختلال روانپزشکی رو نمی‌بینیم که توی اون خواب طبیعی باشه. کمبود خواب نه تنها به سلامت افراد آسیب میزنه؛ بلکه تعاملات اجتماعی بین افراد رو هم کاهش میده و علاوه بر این، ساختار خود جامعه انسانی رو هم تخریب می‌کنه. نحوه عملکرد ما به عنوان یک گونه اجتماعی به میزان خواب ما بستگی داره.

سه مطالعه جداگانه تأثیر کم خوابی رو روی تمایل افراد برای کمک به دیگران ارزیابی کردن. در توی اولین مطالعه، دانشمندان 24 داوطلب سالم رو توی یه دستگاه تصویربرداری تشدید مغناطیسی کاربردی (fMRI) قرار دادند تا پس از هشت ساعت خواب و بعد از یه شب بی‌خوابی، مغزشونو اسکن کنن. مناطقی از مغز که شبکه تئوری ذهن رو تشکیل میدن، زمانی که افراد با بقیه همدلی می‌کنن یا سعی دارن خواسته‌ها و نیازهای دیگران رو درک کنن، بعد از یه شب بی‌خوابی کمتر فعال بودن.

 وقتی به افراد دیگه فکر می‌کنیم، این شبکه درگیر میشه و به ما اجازه میده تا نیازهای دیگران رو درک کنیم: به چه چیزی داره فکر می‌کنه؟ آیا درد داره؟ آیا به کمک نیاز داره؟

با این حال، زمانی که افراد دچار کمبود خواب بودن، این شبکه به طور قابل توجهی آسیب دید. انگار این بخش‌های مغز وقتی می‌خواهیم پس از نخوابیدن کافی با افراد دیگه ارتباط برقرار کنیم، پاسخ نمی‌دهند.