مطالعات بسیار بزرگی که ده‌ها هزار بیمار را شامل می‌شد، تنوع ژنی از جمله ژن ناقل سروتونین را مورد بررسی قرار داد. آنها هیچ تفاوتی در این ژن‌ها بین افراد مبتلا به افسردگی و افراد سالم پیدا نکردند. این مطالعات همچنین اثرات رویدادهای استرس‌زای زندگی را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که اینها تأثیر شدیدی بر خطر ابتلای افراد به افسردگی دارند – هر چه فرد رویدادهای استرس‌زای زندگی را تجربه کرده باشد، احتمال ابتلای او به افسردگی بیشتر است. این یافته ها در کنار هم نویسندگان را به این نتیجه رساندند که “هیچ پشتیبانی برای این فرضیه وجود ندارد که افسردگی ناشی از کاهش فعالیت یا غلظت سروتونین است.”

محققان می‌گویند یافته‌های آنها مهم است زیرا مطالعات نشان می‌دهد که 85 تا 90 درصد از مردم معتقدند که افسردگی ناشی از سروتونین پایین یا عدم تعادل شیمیایی است. تعداد فزاینده‌ای از دانشمندان و نهادهای حرفه‌ای، قاب بندی عدم تعادل شیمیایی را به عنوان یک ساده سازی بیش از حد تشخیص می‌دهند. همچنین شواهدی وجود دارد که اعتقاد به این که خلق و خوی ضعیف ناشی از عدم تعادل شیمیایی است، باعث می‌شود افراد دیدگاه بدبینانه‌ای نسبت به احتمال بهبودی و امکان مدیریت خلق‌وخوی خود بدون کمک پزشکی داشته باشند.

نویسندگان همچنین شواهدی از یک متاآنالیز بزرگ یافتند که نشان می‌دهد افرادی که از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند سطوح پایین‌تری از سروتونین در خون خود دارند. آنها به این نتیجه رسیدند که برخی شواهد با این احتمال که استفاده طولانی مدت از داروهای ضد افسردگی باعث کاهش غلظت سروتونین می شود، مطابقت دارد. محققان می گویند افزایش سروتونینی که برخی از داروهای ضد افسردگی در کوتاه مدت تولید می کنند می‌تواند منجر به تغییرات جبرانی در مغز شود که در دراز مدت اثر معکوس ایجاد می‌کند.