اولین چیزی که افراد مهاجر با آن مواجه می‌شوند، احساس غربت است. اما بعد از آن فرد وارد مرحله جدیدی به نام فرهنگ پذیری می‌شود که مجبور به سازگاری با زبان، کشور و فرهنگ جدید است.

مهاجرت و تفاوت فرهنگی امری طبیعی شمرده می‌شود، افراد از خانواده‌ای به خانواده‎‌ای دیگر، از شهری به شهر دیگر، از کشوری به کشور دیگر و… فرهنگ‌های منحصر به خود را دارند و وقتی  یک فرد جدید به آن جامعه وارد می‌شود طبیعی است که شخصیت و رفتارهای فرهنگی خود را نیز به همراه خود میبرد و ممکن است احساسات و واکنش‌های بسیار گوناگونی داشته باشد. مثلا ممکن است احساس سردرگمی، عصبانیت، کج خلقی و عدم اطمینان کرده و احساس کند که برای انجام کارها به دیگران وابسته است. در این صورت ما با پدیده شوک فرهنگی رو به رو شده‌ایم.

در حقیقت شوک فرهنگی به این معناست که تمام آنچه از قواعد و باورها، آداب و سنت و رسوم و مواردی دیگر که در بالا اشاره کردیم در فرهنگ جدید تعریف نشده‌اند و ما با جنبه‌هایی کاملا جدید و حتی در مواردی با ابعادی کاملا متضاد با فرهنگ پیشین‌مان رو به رو می‌شویم.

شوک فرهنگی مهاجرت یکی از مهمترین مسائلی است که در بحث مهاجرت و تفاوت‌ فرهنگی همیشه مطرح می‌شود و یکی از نکات مهمی است که قبل از تصمیم برای مهاجرت به آگاهی زیادی نیازمند خواهد بود.

بنابراین اینکه آگاهی داشته باشیم کدام کشور چه فرهنگی دارد و پذیرش فرهنگ برای من چگونه است و  من در برابر تغیرات بزرگی چون فرهنگ‌پذیری چگونه واکنش  نشان خواهم داد، بسیار مهم و موثر خواهد بود.

اما شوک فرهنگی چهار مرحله دارد اگر آن‌ها را خوب درک کنید می‌توانید بهتر با احساسات و تجربه شوک فرهنگی کنار بیایید:

اولین مرحله، دوره ماه عسل یا خوشحالی است که به محض ورود به کشور دیگر امیدها و انتظارات زیادی دارید همه چیز برایتان جالب توجه و هیجان انگیز است.

دورمین مرحله، بحران فرهنگی  یا ناامیدی است که با مشکلات زیادی مثل پیدا کردن خانه یا کار یا ثبت نام کلاس زبان روبرو می شوید. امکان دارد احساسات مختلفی مثل نارضایتی، نا امیدی، خجالت، ترس، عصبانیت، احساس گناه، دلتنگی برای کشورتان، تحریک پذیری و یا افسردگی را تجربه کنید. بعضی‌ها حتی با مشکلاتی مثل بی‌خوابی، خستگی، بی‌اشتهایی و بی‌علاقگی روبرو می‌شوند. گفتنی است خیلی از افراد هیچ تلاشی برای خروج از این مرحله انجام نمی‌دهند و اصطلاحا در این مرحله گیر می‌کنند.

مرحله سوم، جا افتادن یا بهبود است که با بهتر شدن زبان آن کشور و بیشترشدن تجربه ،احساس می‌کنید کنترل بیشتری بر اوضاع دارید. شاید هنوز تردیدهایی داشته باشید یا از خودتان مطمئن نباشید و گاهی هنوز انتظارات شما به آسانی برآورده نشوند.

مرحله چهارم تسلط یا دوفرهنگی نام دارد. در این مرحله کارهای شما روی روال افتاده‌اند. به زبان، عادت‌ها، سنت‌ها، غذا و مردم کشور جدید، بیشتر عادت کرده اید. احساس راحتی بیشتری می‌کنید و آن کشور را به عنوان خانه خود قبول می‌کنید.