منطقه امن یک حالت رفتاری است که در آن فرد در شرایط خنثی، بدون هیچ اضطرابی عمل می‌کند و از مجموعه‌ای از رفتارها که به ارائه‌ی سطح ثابتی از عملکرد منجر می‌شود استفاده می‌کند تا خطر کمتری را تجربه کند
زندگی سرشار از فرصت‌های رشد دهنده‌ای است که شما را از منطقه امن‌تان خارج می‌کند. اما افراد به دو دلیل ترجیح می‌دهند آن‌ها را تجربه نکنند. یا از آن‌ها نا آگاه‌اند یا چارچوب ذهنی آن‌ها مانع می‌شود.
این مقاله به شما یاد می‌دهد که چگونه از منطقه امن خود خارج شوید و رشد کنید.
سیستم عصبی‌ما، منطقه‌ی طلایی برانگیختگی دارد که اگر برانگیختگی ما قبل از آن باشد دچار حالت کسالت آوری می‌شویم و اگر از این منطقه فراتر رود دچار اضطراب و وحشت زیاد می‌شویم که هر دو رشد را متوقف می‌کنند.
از منطقه امن تا رشد
وقتی از منطقه امن‌مان خارج می‌شویم، دچار ترسی می‌شویم که با قرار گرفتن در منطقه‌ی وحشت فرق دارد. این نوع ترس گامی ضروری برای رشد است.
چون برای رها شدن از منطقه امن نقشه‌ی راه و تجربه‌ی قبلی‌ای نیست، این تجربه اضطراب آور است و شجاعت می‌خواهد، با وجود این پشتکار داشته باشید و با یادگیری و مداومت، یک منطقه‌ی اضطراب آور و جدید را کم‌کم به منطقه امن تبدیل کنید تا دوباره فرصت بعدی فراهم شود و در همین مسیر رشد کنید.
در راه این تلاش مهم است که بدانید، این عمل بدون خودآگاهی سخت می‌شود.
وقتی درحال ترک منطقه‌ی امن‌تان هستید، راحتی و امنیت آن ممکن است شما را منصرف کند، اما ادامه دهید و این اضطراب را برای رشد به جان بخرید!
۴ فایده‌ی بیرون آمدن از منطقه امن
1. خودشکوفایی: آبراهام مازلو می‌گوید: همان انسانی شوید که باید باشید!
و این زمانی محقق می‌شود که ما از منطقه امن‌مان بیرون رویم و نیازهای متعالی‌ترمان را فعال کنیم تا به نیاز تحقق خویشتن برسیم،
اگر در منطقه امن بمانیم سطح نیازهایمان مبتدی است و آنقدر درگیر یافتن آب و نان می‌شویم که خودمان را پیدا نمی‌کنیم!
۲. توسعه‌ی طرزفکر رشد:
ترک عمدی منطقه امن، با ایجاد طرز فکر رشد دهنده و ذهنیت رشد ممکن را گسترش می‌دهد این درحالی‌ست که طرز فکر ثابت، ما را درگیر ترس از شکست می‌کند.
این امر باعث می‌شود ما ریسک‌های مثبت بیشتری کنیم و نتایج بهتری را رقم بزنیم.
۳. تاب آوری و ضد شکنندگی:
زندگی هیچ‌گاه قابل پیش بینی و ثابت و راکد نیست، همه با مشکلات مختلفی مواجه می‌شوند که شرایط را از کنترل آن‌ها خارج می‌کند. اما اگر به گسترش منطقه امن‌مان تلاش کنیم و به آن عادت کنیم، تحمل ابهام و کنترل ناپذیری شرایط برایمان آسان‌تر می‌شود.
۴. خودکارآمدی بیشتر:
وقتی منطقه امن‌مان را ترک می‌کنیم، احتمال موفقیت ما زیاد است، و وقتی خودمان را در معرض این فرصت‌ها قرار دهیم با هر بار موفقیت اعتماد به توانایی‌هایمان و خودکارآمدی ما بیشتر می‌شود.
۴ نکته‌ی کمک‌کننده برای ترک آسان‌تر
1. به این مهم آگاه باشید که هر استرسی الزاما منفی نیست و هیجان‌های مثبت ما هم از نظر فیزیولوژیکی شبیه استرس منفی تجربه می‌شوند اما نتایج متفاوتی دارند.
مانند هیجان یک قرار عاشقانه
2. به پلاستیسیته‌ی مغزتان آگاه باشید:
قرار نیست این استرس همواره با شما بماند
مغز خودش را تطبیق می‌دهد و شما به زودی سازگار می‌شوید.
۳. اولویت بندی کنید:
لازم نیست در همه‌ی ابعاد زندگی‌تان از منطقه‌ی امن فرار کنید! باید تنگناها را شناسایی کنید
همان‌جایی که با ترکش رشد بیشتری می‌کنید مثل ریسک‌های مالی.
۴. قدم‌های کوچک:
قدم‌های کوچک را با قدم‌های بزرگ ترکیب کنید، و همواره صبر حوصله و خودآگاهی را همراه خود داشته باشید.
راه‌هایی ترک منطقه‌ی امن:
راه‌هایی برای ترک منطقه امن
✓کارهای روزمره را متفاوت انجام دهید!
این‌جا همان‌جایی است که خودآگاهی به شما کمک می‌کند. سعی کنید چیزهایی که برایتان روتین شده‌است را به گونه‌ای متفاوت انجام دهید، مثلا این‌بار به‌جای قاشق با چنگال برنجتان را بخورید!
✓مهارت‌های خودتان را افزایش دهید:
این کار باعث می‌شود شما عزت نفس بیشتری داشته باشید و چالش‌های بیشتری را تجربه کنید و با طی کردن آن‌ها رضایت شخصی بیشتری داشته باشید و فرصت‌های بیشتری را به وجود اورید.
✓تمرینات را به سطح بعدی برسانید:
هرگاه یک گام از منطقه امن خود فراتر رفتید
متوقف نشوید و همچنان ادامه دهید
✓خلاقیت ایجاد کنید:
خلاقیت، از نوشتن شعر گرفته تا ایجاد مشاغل، معمولا شامل ریسک است. تلاش‌های خلاقانه در جهت گام نهادن به ناشناخته‌هاست، تمرین خوبی برای داشتن طرز فکر رشدیابنده است.
✓صداقت را تمرین کنید:
صداقت یک کاتالیزور فوق‌العاده برای رشد شخصی است، صادق بودن به افراد کمک می‌کند از منطقه‌ی امن خود خارج شوند.
از طریق ارتباط صادقانه، می‌توانیم خودمان و احساساتمان را بهتر بشناسیم.
No comment