بر اساس تحقیق‌هایی که انجمن روانشناسی آمریکا منتشر کرده، افراد در مورد میزان لذتی که از فکر کردن در تنهایی می‌برن، آگاهی کمی دارن و اونو دست کم می‌گیرن. با وجود اینکه آدما توانایی شگفت‌انگیزی برای غوطه‌ور شدن توی تفکر و تخیل خودشون دارن، مقاله چاپ شده در مجله روانشناسی تجربی: عمومی (Journal of Experimental Psychology: General) به مطلب جالبی اشاره کرده.
این مقاله میگه که افراد در درک اینکه تفکر چقدر می‌تونه جذاب باشه مشکل دارن. همین مسئله توضیح خوبیه برای اینکه چرا مردم ترجیح میدن به جای لحظه‌ای تفکر و تخیل در زندگی روزمره، خودشونو با وسایل و چیزایی که حواس آدمو پرت می‌کنن و به خلسه می‌برن، مشغول نگه دارن.
در یک سری آزمایش که 6 تا بودن، 259 شرکت‌کننده وارد شدن. محققان پیش‌بینی‌های افراد در مورد اینکه چقدر از نشستن و فکر کردن لذت می‌برن را با تجربه واقعیشون از انجام این کار مقایسه کردن.
توی آزمایش اول، از افراد خواستن پیش‌بینی کنن که چقدر ممکنه از تنها نشستن با افکار خود به مدت 20 دقیقه لذت ببرن؛ و این امر باید بدون انجام کار مزاحم مثل مطالعه، راه رفتن و نگاه کردن به تلفن هوشمند باشه.
محققان متوجه شدن که مردم بیشتر از آنچه پیش‌بینی می‌کردن از گذراندن وقت با افکارشون لذت می‌بردن. این امر در تمام انواع آزمایش صادق بود. شرکت‌کنندگان توی یه اتاق کنفرانس خالی یا توی چادر کوچیک و تاریک بدون تحریک دیداری می‌نشستن. تغییراتی که توی اون دوره تفکر به مدت سه دقیقه یا 20 دقیقه ایجاد شد رو بررسی کردن. بازم دیدن که شرکت‌کننده‌ها بیشتر از چیزی که فکر می‌کردن لذت بردن.
تو یه آزمایش دیگه، محققان پیش‌بینی‌های شرکت‌کننده‌های گروه A در مورد اینکه چقدر از فکر کردن لذت می‌برن رو با پیش‌بینی‌های گروه B درباره میزان لذت بردن از بررسی اخبار در اینترنت رو مقایسه کردن. دو گروه سطوح لذت مشابهی را گزارش کردن و دوباره، محققان دیدن که افراد لذت خود را از تفکر رو دست کم می‌گیرن.
کو مورایاما (Kou Murayama)، یکی از نویسندگان این مطالعه، از دانشگاه توبینگن در آلمان، گفت: «این روزا (کشتن زمان یا وقت تلف کردن) خیلی راحته. توی اتوبوس وقتی دارین به محل کار یا دانشگاه میرین، می‌تونین به جای غوطه‌ور شدن در افکار شناور درونی خودتون، اینستاگرام رو چک کنی؛ چون تصورتون اینه که فکر کردن کار سختیه. با این حال، اگه این پیش‌بینی نادرست باشه، فرصتی رو از دست میدین که بدون چنین محرک‌هایی، خودتون رو به طور مثبت درگیر کنین.»
محققان معتقدن که این فرصت از دست رفته هزینه داره؛ چون مطالعات قبلی نشان دادن که صرف وقت برای سرگردانی‌های ذهنتون فوایدی داره. تفکر می‌تونه به حل مشکلات کمک کنه، خلاقیتتون رو افزایش بده و حتی کمک کنه معنای زندگیتونو پیدا کنین.
نکته مهم و قابل توجه اینه که «همه تفکرات ذاتاً پاداش‌دهنده نیستن؛ چون برخی از افراد مستعد چرخههای معیوب تفکر منفی (مثل نشخوارها و وسواس‌های فکری) هستن.»
متنی از فرانتس کافکا
راستی لذت تنها بودن را چشیده‌ای؟ قدم زدن تنها، دراز کشیدن تنها زیر نور آفتاب؟ چه لذت بزرگی است برای یک موجود عذاب‌کشیده، برای قلب و سر! منظورم را می‌فهمی؟ آیا تا به حال مسافت زیادی را تنها قدم زده‌ای؟ قابلیت لذت بردن از آن، دلالت بر مقدار زیادی فلاکت گذشته و نیز لذت‌های گذشته دارد. وقتی پسربچه بودم خیلی تنها می‌ماندم؛ اما آن‌ها بیشتر به زور شرایط بود نه انتخاب خودم؛ اما حالا، با شتاب به طرف تنهایی می‌روم، همان‌طور که رودخانه‌ها با شتاب به سوی دریا سرازیر می‌شوند.
معرفی نویسنده: مبینا مقدم
کارشناسی روانشناسی رو از دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی گرفتم. در حال حاضر در مقطع کارشناسی ارشد روانشناسی سلامت از دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان دانشگاه ایران مشغول به تحصیلم.
تولید محتوای علمی روانشناسی همیشه بخش جدانشدنی و مورد علاقه من بوده که این روزها برای تحقق بخشیدن بهش، قلم می‌زنم و می نویسم.
No comment