در مطالعه آینده‌نگری که در سال ۱۹۲ روی ۴۸۰ دانشجو انجام پذیرفت و بعد از ۴۱ سال پیگیری نتایج آن منتشر شد . بغیر از ۳٪ در سایر افراد این مطالعه ویژگی‌های خودشیفتگی، غرور، شهرت طلبی و تمایل به ریاست به میزان معناداری کاهش یافته بود.  این یافته‌ها محققین این مطالعه را شگفت زده کرد چون آن‌ها  انتظار داشتند که حداقل جز “ریاست” از میان این عناصر با افزایش سن پیشرفت کند.

طبق مطالعات‌ گذشته ثابت شده بود که با افزایش سن، مدعی بودن و شاخ و شونه کشیدن برای رهبری افزایش پیدا می‌کند. اما این مطالعه‌ای که ما از آن صحبت می‌کنیم ثابت کرد که کاملا برعکس تمایلات و ادعای ریاست با پیر شدن کاهش پیدا می‌کند.

حال باید دید که آیا این مطالعه اشتباه انجام شده‌است؟! قطعا مطالعات بیشتری برای ثابت کردن این موضوع نیاز است.

این مطالعه همچنین به اتفاقات طول عمر نظری افکنده است. انسان‌های ۱۸ساله نسبت به ۴۰ ساله تمایل بیشتری به روابط ناپایدار، طلاق و داشتن فرزندان کمتر داشته‌اند.

تفسیری که از این مطالعه ارائه شد این‌ بود که حس “غرور و جاه طلبی” رابطه تنگاتنگی با جذابیت ظاهری و فیزیکی دارد. پس در جوانی انسان‌ها بیشتر تمایل دارند تا ورزش کنند و غذای سالم بخورند. غرور چهره دوگانه‌ای دارد، از یک طرف باعث سلامت فیزیکی می‌شود اما از طرف دیگر روابط عاطفی را سست می‌کند.

نتیجه جانبی دیگری که از این مطالعه به دست آمد این بود که شخصیت اگرچه نمی‌تواند خیلی بر اتفاقات زندگی اثر بگذارد اما اتفاقات زندگی شخصیت را دستخوش تغییر و تحول می‌کند. مثلا داشتن فرزند از غرور آدمی می‌کاهد.