“آقایF 78 ساله تنها با سابقه پزشکی قبلی فشار خون و بیماری عروق کرونر، چند وقتی است تشخیص سرطان برای وی داده شده است. او 1 ماه قبل تزریق شیمی درمانی را شروع کرده و برای ارزیابی و مدیریت علائمش در طبقه انکولوژی بستری شد. در حالی که سابقه جمع آوری می‌شد، پسر آقای F نگرانی‌های خود را در مورد احتکار زباله، غذای فاسد و فضولات پدرش در خانه از زمان تشخیص سرطان با تیم اصلی در میان گذاشت. آقای F به تنهایی زندگی می‌کرد و انباشته شدن “ضایعات” باعث شلوغی و به هم ریختگی محیط  زندگی وی شده بود. 

با مددکار اجتماعی برای تعیین اینکه آیا در صورت ترخیص بیمار ، نگرانی‌های ایمنی وجود دارد یا خیر، مشورت شد و برای ارزیابی اختلال روانپزشکی و ارزیابی عملکرد شناختی، مشاوره روانپزشکی درخواست شد. او معیارهای DSM-5 را برای اختلال افسردگی اساسی، اختلال سازگاری، اختلال دوقطبی، اختلال اضطراب فراگیر، اختلال وسواس فکری-اجباری، یا اختلال استرس پس از سانحه برآورده نمی‌کرد، علائم روان پریشی و معیارهای اختلال احتکار را نداشت، زیرا هیچ وابستگی عاطفی به دارایی جمع آوری شده و یا نیازی به نگهداری لزوماً “زباله” در خانه وجود نداشت. این نقص فقط برای اعضای خانواده او آشکار بود. وی در ارتباط با تشخیص سرطان خود کمی تضعیف روحیه شد، اما ناامید نبود.

بیمار سابقه مصرف بیش از حد الکل یا مصرف تفریحی مواد مخدر را نداشته و فقط در طول سال 50 بسته سیگار مصرف می‌کرد. نتایج مربوط به بررسی وضعیت روانی شامل خوشحالی، همکاری، خوش‌قلبی و شوخ طبعی بیمار در طول ارزیابی بود. خلق و خوی او با شدت، دامنه و واکنش عاطفه در محدوده طبیعی همراه بود. فرآیند فکری او هدفمند بود. او برای جهت‌گیری، عملکرد اجرایی، توجه، حافظه، استدلال انتزاعی و زبان مشکلی نداشت.