تا این بخش از مقاله به این مهم پرداختیم که این رابطه بسیار مهم بوده و به همین جهت است که مفید شمرده می­شود اما در این بخش می­‌خواهیم به نکاتی بپردازیم که سبب می‌شود علی رغم گذراندن دوره به نام آشنایی قبل ازدواج اما از این دوران به شکل مفید استفاده نکنیم و زمانی که وارد زندگی مشترک می­شویم با سیلابی از مسایل مواجه شویم که پیش‌­بینی نکرده بودیم.

رابطه قبل از ازدواج در عین حال که فرصت مناسبی برای شناخت بیشتر و عمیق از یکدیگر است دو طرف را در جریان رابطه قرار می‌­دهد همان بخش طبیعی از وجودمان که تمایل به داشتن رابطه با غیر هم جنس را دارد، در این صورت بسیار طبیعی است که مایلیم خود را بهتر از آنچه هستیم معرفی کنیم و در حقیقت به معرفی خود ایده­‌ال می­پردازیم به جای بیان و نشان دادن همان خودی که هستیم.                                                              

همین مسیله اهمیت هوشیاری و هوشمندی و دریافت مشورت از متخصص را یادآور می‌شود.

از طرف دیگر در جایگاه یک انسان بر انگیخته شدن تمایلات انسانی ما چون میل به دوست داشته شدن، عدم تمایل به تنها بودن و از طرفی دریافت حس ارزشمندی و حتی برانگیخته شدن تمایلات جنسی، امری بسیار طبیعی است.

ولی درگیر شدن با این تمایلات در دوران آشنایی و ارتباط پیش از ازدواج، سبب برانگیختگی بیشتر در فرد شده و کم­کم رابطه به جای تمرکز روی شناخت وارزیابی به سوی تجربه احساسات پیش خواهد رفت.

این شرایط بیشتر شبیه یک رابطه دوستانه پیش خواهد رفت که هدف تنها داشتن احساس خوب  و و دوستانه است. به این ترتیب این رابطه قبل از ازدواج نه تنها مفید نیست بلکه می­تواند با گذشت زمان احساس مثبت و علاقه‌مندی را دلایل کافی برای ازدواج بداند.

این مسئله همان عشقی است که بعد از گذشت برهه­‌ای از زمان کمرنگ می­‌شود و در آن زمان است که نزدیکی معیارها، علایق، فرهنگ، عقاید و سایر ویژگی­‌هایی که به آن­ها پرداخته‌­ایم، می­توانند به عنوان ابزار مراقبت از رابطه عمل کرده و دوست داشتن پایدار را رقم بزنند، بنابراین اگر دوران آشنایی و ارتباط قبل از ازدواج به شناخت کافی دست نیابد چه بسا مفید نبوده و حتی گاهی ممکن است مضر هم باشد.

برای مثال،آنجا که تجارب ناخوشایندمان را به سایر روابط نسبت داده و دیگر مایل نیستیم هیچ رابطه عاطفی و یا قبل از ازدواج را شکل داده و تجربه کنیم.‌