شاید تا به حال اسم اختلال اضطراب فراگیر به گوشتان خورده باشد. شاید علائمی را درخودتان مشاهده می‌کنید که شبیه به تعریف این اختلال باشد. تصور کنید در خانه هستید و همسرتان برای دقایقی دیر کرده است. با او تماس می‌گیرید اما تلفن همراهش در دسترس نیست. دلشوره شروع می‌شود بعد از گذشت دقایقی خودتان را در حالی پیدا می‌کنید که در حال تصور کردن صحنه تصادف سنگین همسرتان و آسیب دیدن شدید او هستید …
یا علائمی مانند آنکه درطول روز دائم احساس نگرانی، اضطراب و تنش دارید. حتی وقتی هیچ دلیلی برای نگرانی نیست باز هم موردی برای نگران بودن پیدا می‌کنید. گاهی تمام طول روز در فکر اتفاقات نگران کننده‌ای هستید که احتمال وقوع چندانی هم ندارند. اگر این طور است در مسیر آشنایی با نشانه‌ها و راه‌های درمان اختلال اضطراب فراگیر با ماروم همراه شوید.
طبیعی هست که همه آدم‌ها گاهی دچار نگرانی شوند اما اگر این نگرانی روند عادی زندگی و عملکرد شما را مختل کند و توان لذت بردن را از شما بگیرد، باید به بررسی بیشتری پرداخت. مطابق با آخرین تعریف صورت گرفته در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) اختلال اضطراب فراگیر با سایر اختلالات اضطرابی در یک طبقه قرار می‌گیرند. ویژگی ترس، اضطراب و اختلال در عملکرد در تمامی این اختلال‌ها مشترک است.
در اختلال اضطراب فراگیر مشخصاً یک احساس ناراحتی، پریشانی و نگرانی روی کل زندگی شما سایه می‌اندازد و روزهای خوش شما را ناخوش می‌کند. اختلال اضطراب فراگیر شما را از نظر جسمی و روانی درگیر می‌کند و بسیار آزاردهنده است. گاهی حتی فکر کردن به فعالیت‌های روزانه باعث نگرانی شما می‌شود در حالی که هیچ موردی برای نگرانی نیست. چه شما به این باور رسیده باشید که نگرانیتان بیش از حد هست چه اصرار بر عادی بودن آن داشته باشید کنترل این نگرانی و افکار مزاحم از دست شما خارج است. تفاوت‌های عمده‌ای در نگرانی طبیعی با نگرانی در اختلال اضطراب فراگیر وجود دارد، به جدول زیر نگاهی بیاندازید.
نگرانی طبیعی | نگرانی در اختلال اضطراب فراگیر |
نگرانی شما در فعالیت‌ها و مسئولیت‌های روزانه‌تان اختلال ایجاد نمی‌کند. | نگرانی شما به طور واضح در شغل، مسئولیت‌ها و روابطتان مشکل ایجاد می‌کند. |
قادر به کنترل نگرانی هستید. | قادر به کنترل نگرانی نیستید. |
در عین حال که این نگرانی ناخوشایند هست اما پریشانی در شما ایجاد نمی‌کند. | به طور مشخص باعث پریشانی و آشفتگی شما می‌شود. |
نگرانی شما مربوط به موارد کاملا مشخص و واقع‌بینانه است. | نگرانی شما در مورد همه چیز می‌تواند باشد و با باور بدتر شدن اوضاع همراه است. |
نگرانی شما خیلی به طول نمی‌انجامد. | این نگرانی تقریبا هر روز به مدت حداقل6 ماه همراه شماست. |
نگاهی دقیق تر به اختلال اضطراب فراگیر
بیایید کمی ریزبینانه‌تر نشانه‌های اختلال اضطراب فراگیر را با هم مرور کنیم. از نشانه های بالینی این اختلال طبق راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که در تشخیص به درمانگران کمک می کند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- اضطراب و نگرانی بیش از حد در بیشتر روزها حداقل به مدت شش ماه
- عدم توانایی فرد در کنترل کردن نگرانی
- با سه یا تعداد بیشتری از شش نشانه زیر همراه است:
- بیقراری
- خستگی
- مشکل تمرکز کردن
- تحریک پذیری
- احساس تنش در عضلات
- اختلال خواب
- اختلال در عملکرد شغلی، اجتماعی و اغلب زمینه‌های مهم زندگی
نکته مهم این است که نباید تجربه این موارد به دلیل مصرف دارو، مواد و یا اختلالی دیگر باشد. همان طور که پیشتر هم اشاره‌ای شد مواردی مثل نگرانی و پریشانی مداوم، احساس غیر قابل کنترل بودن این نگرانی، وجود افکار مزاحم، نگرانی مبهم در مورد آینده، ناتوانی در آرمیده شدن، ناتوانی در تمرکز، اجتناب از موقعیت‌های استرس زا، دست کشیدن از اهداف، مشکل در به خواب رفتن، بدخلقی، بی‌تابی و مشکلات گوارشی، همه و همه می‌توانند از نشانه‌های اختلال اضطراب فراگیر باشند. در یک جمله اگر نگرانی مبهم و مداوم حال خوب شما را از بین برده به حضور اختلال اضطراب فراگیر شک کنید.
اما این بیماری بیشتر سراغ چه کسانی می‌رود و در چه سنی افراد را گرفتار می‌کند؟
زنان بیشتر به این اختلال دچار می‌شوند. در دهه چهارم زندگی بیشتر شروع می‌شود و متوسط سن به هنگام شروع بیشتر از سایر اختلالات اضطرابی است. برخی عوامل احتمال تجربه این اختلال را بالا می‌برند. به طور مثال:
- افرادی که حالات عاطفی منفی دارند یا به عبارتی روان‌رنجور هستند. این افراد آمادگی برای تجربه کردن هیجانات منفی را دارند.
- افرادی که در دوران کودکی ناملایماتی را تجربه کرده‌اند.
- افرادی که بیش از حد از جانب والدین محافظت شده‌اند.
- افرادی که برای دوری از صدمه احتمالی از امور متعددی اجتناب می‌کنند.
- افرادی که از نزدیکانشان درگیر این اختلال هستند، زیرا یک سوم خطر مبتلا شدن به اختلال اضطراب فراگیر ژنتیک است.
آیا تفاوت‌هایی در اختلال اضطراب فراگیر در سنین مختلف وجود دارد؟
بله، تفاوت اصلی در تجربه اختلال اضطراب فراگیر میان گروه‌های سنی مختلف در محتوای نگرانی افراد است. کودکان و نوجوانان در زمینه عملکرد تحصیلی و ورزشی، افراد مسن‌تر در زمینه سلامتی خانواده یا سلامت جسمانی دچار نگرانی می‌شوند.
آنچه باید در مورد کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بدانید این است که این گروه از کودکان به اطمینان خاطر بیش از حد نیاز دارند. در کودکان و نوجوانانی که اغلب متوجه متناسب نبودن نگرانیشان با موقعیت پیش آمده نیستند، این وظیفه والدین است تا متوجه این موضوع شوند. در مورد کودکان مشاهده یک نشانه از نشانه‌های نگرانی برای تشخیص کافی است. فراموش نکنید اگر فرزند شما درگیر این نگرانی است هر چه زودتر برای تغییر این روند باید اقدام کنید و هرگز نگرانی‌های مداوم کودک خود را به حساب دلشوره نمره و امتحان و عادی بودن آن نگذارید.
گاهی تشخیص اختلال اضطراب فراگیر از اختلال‌های مشابه کار سختی است، چطور از دیگر اختلالات اضطرابی قابل تشخیص است؟
در قیاس اختلال اضطراب اجتماعی با این اختلال، فرد باید عملی را انجام دهد یا توسط دیگران ارزیابی شود در حالی که در اختلال اضطراب فراگیر این موضوع مطرح نیست.
یا در اختلال وسواس فکری – عملی، افکار یا اعمال غیر قابل اجتناب و نامتناسب وجود دارد اما در اختلال اضطراب فراگیر، نگرانی مداوم و مبهم بوده و بیشتر در مورد مشکلات آینده است.
یا در اختلال استرس پس از آسیب و اختلالات سازگاری، اضطراب در پاسخ به عامل مشخص (که معمولاً بیرونی است) ایجاد می‌شود. ظرف 3 ماه از شروع عامل استرس‌زا روی می‌دهد و نهایتا ًبیش از 6 ماه بعد از حادثه ادامه نمی‌یابد.
در مورد افسردگی دوقطبی و روان پریشی، اگر نگرانی فقط در طول دوره این اختلالات باشد نباید به طور جداگانه تشخیص داده شود.
تا اینجا شما با نشانه‌های اختلال اضطراب فراگیر آشنا شدید و اطلاعاتی در مورد افرادی که بیشتر در خطر هستند و همچنین مقایسه این اختلال با سایر اختلال‌های اضطرابی دریافت کردید. ماروم در تلاش است تا با آگاهی بخشی تغییری بزرگ در زندگی افراد ایجاد کند و تجربه حال خوب را به شما هدیه بدهد. در مقالات آینده به راهکارهایی برای درمان خانگی اختلال اضطراب فراگیر خواهیم پرداخت.
No comment