رابرت پلوچیک، روانشناس، نقل قولی از چرخه هیجانات ارائه داد. که چیزی شبیه به چرخه رنگ بود. هیجان ها را می‌توان با یکدیگر ترکیب کرد تا هیجانات متفاوتی را ایجاد کند، درست مانند ترکیب رنگ‌ها برای ایجاد رنگ‌های دیگر.

بر اساس این نظریه، هیجانات اساسی‌تر چیزی شبیه به اجزای سازنده عمل می کنند. هیجانات پیچیده‌تر، گاهی ترکیبی از این هیجانات اساسی‌تر هستند. به عنوان مثال، هیجانات اساسی مانند شادی و اعتماد را می‌توان برای ایجاد عشق ترکیب کرد.

یک مطالعه در سال 2017 نشان می‌دهد که هیجانات اساسی‌تری نسبت به آنچه قبلاً تصور می‌شد وجود دارد. در مطالعه منتشر شده در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم، محققان 27 دسته مختلف هیجانات را شناسایی کردند.

با این حال، محققان دریافتند که به جای اینکه این هیجان ها  کاملاً متمایز باشند، مردم این هیجانات را در امتداد یک شیب تجربه می‌کنند. بیایید نگاهی دقیق تر به برخی از انواع اساسی هیجانات بیندازیم و تأثیر آن‌ها بر رفتار انسان را بررسی کنیم.

شادی

از بین انواع مختلف هیجانات، شادی چیزی است که مردم برای آن بیشتر تلاش می‌کنند. شادی اغلب به عنوان یک حالت احساسی دلپذیر تعریف می‌شود که با احساس قناعت، لذت، رضایت و بهزیستی مشخص می‌شود.

تحقیقات درباره شادی از دهه 1960 در تعدادی از رشته‌ها، از جمله شاخه روانشناسی معروف به روانشناسی مثبت‌گرا، به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. این نوع هیجانات گاهی اوقات از طریق‌های زیر بیان می‌شوند:
 1. حالات صورت: مانند لبخند زدن
 2. زبان بدن: مانند یک حالت آرام
3. تن صدا: شیوه ای خوش بینانه و دلپذیر برای صحبت کردن

در حالی که شادی به عنوان یکی از هیجان های اساسی انسان در نظر گرفته می‌شود، چیز‌هایی که ما فکر می کنیم باعث ایجاد شادی می‌شوند به شدت تحت تأثیر فرهنگ هستند. به عنوان مثال، در فرهنگ غرب تمایل دارند تأکید کنند که دست‌یابی به موارد خاصی مانند خرید خانه یا داشتن شغل پردرآمد باعث خوشبختی می‌شود.

واقعیت‌هایی که در واقع به شادی کمک می‌کند اغلب بسیار پیچیده‌تر و بسیار شخصی‌تر است. مردم مدت هاست معتقدند که شادی و سلامتی با‌هم ارتباط دارند و تحقیقات از این ایده حمایت کرده اند که شادی می‌تواند در سلامت جسمی و روانی نقش داشته باشد.

شادی با پیامد‌های مختلفی از جمله افزایش طول عمر و افزایش رضایت زناشویی مرتبط بوده است، و برعکس، ناراحتی با انواع پیامدهای ضعیف سلامتی مرتبط است.

به عنوان مثال استرس، اضطراب، افسردگی و تنهایی با مواردی مانند کاهش ایمنی، افزایش التهاب و کاهش امید به زندگی مرتبط است.

غم

غم نوع دیگری از هیجانات است که اغلب به عنوان یک حالت عاطفی گذرا تعریف می شود که با احساس ناامیدی، اندوه، ناامیدی، بی علاقگی و خلق و خوی تضعیف شده مشخص می‌شود.

مانند سایر هیجانات، غم و اندوه چیزی است که همه افراد گاه به گاه آن را تجربه می‌کنند. در برخی موارد، افراد می‌توانند دوره‌های طولانی و شدید غم را تجربه کنند که می تواند به افسردگی تبدیل شود. اندوه را می توان به طرق مختلف بیان کرد، از جمله: گریه، خلق و خوی تضعیف شده، بی حالی، سکوت، کناره گیری از دیگران و …

نوع و شدت غم بسته به علت اصلی آن متفاوت است و نحوه برخورد افراد با چنین احساساتی نیز می‌تواند متفاوت باشد.

غم اغلب می تواند افراد را به سمت مکانیسم‌های مقابله ای مانند اجتناب از دیگران، خوددرمانی و افکار منفی سوق دهد. چنین رفتارهایی در واقع می‌توانند احساس غم و اندوه را تشدید کرده و مدت احساسات را طولانی‌تر کنند.

ترس

ترس یک احساس قوی است که می‌تواند نقش مهمی در بقا داشته باشد. هنگامی که با نوعی خطر روبرو می‌شوید و ترس را تجربه می‌کنید، چیزی را که به عنوان واکنش مبارزه یا فرار شناخته می شود، پشت سر می‌گذارید.

ماهیچه‌های شما سفت می‌شوند، ضربان قلب و تنفس شما افزایش می‌یابد و ذهن شما هوشیارتر می‌شود و بدن شما را آماده می‌کند که یا از خطر فرار کرده یا بایستد و بجنگد. این پاسخ به شما اطمینان می‌دهد که آمادگی لازم برای مقابله موثر با تهدیدات محیط خود را دارید. بیان این نوع احساسات می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

1. حالت‌های صورت: مانند گشاد شدن چشم ها و عقب کشیدن چانه
2. زبان بدن: سعی در جهت پنهان شدن از تهدید یا فرار
3. واکنش‌های فیزیولوژیکی: مانند تنفس سریع و ضربان قلب بالا

البته همه ترس را به یک شکل تجربه نمی‌کنند. برخی از افراد ممکن است نسبت به ترس حساس‌تر باشند و موقعیت‌ها یا اشیاء خاصی ممکن است باعث ایجاد این احساس شوند.

ترس پاسخ هیجانی به تهدید فوری است. ما همچنین می‌توانیم واکنش مشابهی در مورد تهدید‌های پیش‌بینی شده یا حتی افکار خود در مورد خطرات احتمالی ایجاد کنیم، و این چیزی است که ما عموماً آن را اضطراب می‌پنداریم. به عنوان مثال، اضطراب اجتماعی شامل ترس پیش‌بینی شده از موقعیت های اجتماعی است.

قرار گرفتن مکرر در معرض شی یا موقعیت ترس می‌تواند منجر به آشنایی و سازگاری شود که می تواند احساس ترس و اضطراب را کاهش دهد.