1. فراموش کردن نیست.

این غیرممکن است که حافظه خود را پاک کنید و اتفاقات منفی‌ای که روی داده‌اند، را فراموش کنید. تنها می‌توانید ببخشید، نه آن که فراموش کنید.

2. نادیده گرفتن نیست.

هنگامی که شما اقدامات یک فرد را به عنوان یک آسیب می‌بینید، منطقی و سالم نیست تصور کنید هیچ اتفاقی نیفتاده است و آن را نادیده بگیرید. نگاه برگرداندن از اتفاقات، شاید به لحاظ تئوری خوب باشد اما به لحاظ عملی، غیر ممکن است. می‌توانید به طور گذرا احساسات خود را انکار کنید، اما این کار برای طولانی‌مدت ناممکن است. این احساسات منفی که نشخوار نیز به همرا دارند، آهسته آهسته روی شما اثر خواهد گذاشت.

3. ساده‌لوحی یا انکار نیست.

چیزی که اتفاق افتاده است، اتفاق افتاده است. انکار گذشته، سخت، ناسالم و به دور از صداقت است. تغییر در احساسات بدون تغییر در افکار، تقریبا ناممکن است. این مبنا‌ی رویکرد شناختی رفتاری است. اگر می‌خواهیم بخششی واقعی داشته باشیم، باید در مقابل آسیبی که متحمل شده‌ایم، روراست باشیم و آن را بپذیریم. بخشش یک گام بزرگ در مسیر بهبودی است. بخشش به معنا‌ی انکار دردتان نیست، به خود اجازه دهید تا آن را عمیقا احساس کنید.

4. چشم‌پوشی، امکان‌پذیر کردن و یا تشویق رفتار بد نیست.

در بخشیدن، ما به فرد می‌گوییم که او خطایی را مرتکب شده است. ما عمل او را تائید نمی‌کنیم. بخشش به این معنا نیست که کاری که افراد دیگر با ما کرده‌اند، خوب بوده و ما با آن مشکلی نداشته‌ایم. حرف‌ها یا اعمالی وجود دارند که ما را آزرنده‌اند؛ بخشش شما، این آسیب را پاک نمی‌کند یا آن را تشویق نمی‌کند که بخواهد دوباره تکرار شود. شما درد را می‌پذیرید، اما رفتار را هم‌چنان قبول ندارید.

5. این نیست که انتظار داشته باشیم تا فرد مقابل به خطای خود اقرار و اعتراف کند.

واقعیت این است که شخصی که شما را رنجانده، حتی مجبور نیست نسبت به عمل خود احساس بدی داشته باشد. درست است که داشتن احساس بد نسبت به کاری که کرده است، خوب است و هم‌چنین اگر از عمل خود پشیمان باشد، بخشش ساده‌تر خواهد بود. اما آن چه او احساس یا فکر می‌کند، ربطی به بخشش شما ندارد. فارغ از وضعیت ذهنی‌ای که او دارد، بخشش گامی در جهت ایجاد جهانی صلح‌آمیز‍‌تر و آرام‌تر برای فرد بخشنده است.

6. غفلت از عدالت نیست.

شما ممکن است به شکل هم‌زمان، شخصی را که مرتکب جرمی شده است، ببخشید و برای دست‌گیری او با پلیس تماس بگیرید. بخشش و عدالت از یک‌دیگر جدا نیستند. بخشش، مجرم را از پاسخ‌گویی قانونی دور نمی‌کند.

7. آشتی نیست.

شما در حال بخشش کسی هستید که اشتباه کرده ‌است؛ آشتی طول می‌کشد. آشتی حاصل نمی‌شود، مگر آن که فردی که آسیب را متحمل شده، ببخشد و فرد مقابل نیز در صدد جبران برآید. در حالی که بخشش گامی ضروری در راه آشتی است، اما به معنای آشتی نیست.

8. یک مکالمه دو‌طرفه نیست.

بخشش، یک طرفه است. تمام آن مربوط به شماست؛ بخشنده. ممکن است اقرار کردن بخشش  توسط شما مزایایی داشته باشد. با این حال، حتی اگر فرد خطاکار از بخشش شما چیزی نداند، باز هم شما از بهبود سلامت ذهنی، عاطفی و معنوی بهره‌مند خواهید شد. نحوه پاسخ شما، به دردی که متحمل شده‌اید، فقط بر زندگی شما تاثیر می‌گذارد.