تفاوت اصلی بین انضباط و تنبیه کودک در این است که انضباط به کودکان یک رفتار جدید آموزش می‌دهد در حالی که تنبیه به کودکان رفتار جدیدی را با استفاده از ترس آموزش می‌دهد. نظم و انضباط کودک می‌تواند ناامید کننده، دلسرد کننده و خسته کننده باشد. این یکی از رایج‌ترین و سخت‌ترین چالش‌های والدین است. اما بین انضباط و تنبیه کودک تفاوت وجود دارد. 

آیا تا به حال فکر کرده‌اید چگونه می‌توانیم بچه‌ها را بدون استفاده از تنبیه کودک، تنبیه کنیم؟ همانطور که مشخص است، در روانشناسی استفاده از تنبیه کودک تنها راه و راه خوبی برای تربیت موفقیت آمیز کودک نیست. نظم و انضباط عبارت است از آموزش دادن به کسی که مطابق با قوانین یا آیین نامه رفتاری، رفتار کند تا بتواند رفتار مطلوب آینده را اتخاذ کند. 

تنبیه کودک عبارت است از تحمیل رنج به کسی برای رفتار گذشته‌اش. بسیاری از مردم تنبیه و انضباط را به جای هم استفاده می‎کنند. اما آنها مترادف نیستند. انضباط و تنبیه یک چیز نیستند. واژه دیسیپلین از لاتین  disciplina  (تدریس، یادگیری یا آموزش) و discipulus   (شاگرد) گرفته شده است. انضباط به معنای آموزش دادن است. آموزش، نشان دادن و توضیح چگونگی انجام کاری است. برای تدریس نیازی به تنبیه کودک نیست. اما تفاوت بین تنبیه و انضباط عمیق‌تر از معنای کلمات است. همچنین در نحوه واکنش مغز کودک به آنها تفاوت وجود دارد. تنبیه فقط از نظر فلسفی بد نیست، در واقع برای مغز مضر است. خوشبختانه راه‌های مؤثرتری وجود دارد که یکی از آنها نظم و انضباط مثبت است. 

در این مقاله بررسی خواهیم کرد که تنبیه کودک چه اثراتی دارد و چگونه انضباط مثبت می‌تواند به والدین کمک کند تا روابط مثبتی با فرزندان خود ایجاد کنند و مهارت‌هایی مانند مسئولیت پذیری و… را آموزش دهند.