تحقیقات انجام شده در سال 2016 نشان داد که احساس عشق عاشقانه شدید، مناطقی از “سیستم پاداش” مغز را فعال می‌کند. همان مناطقی که با اختلالات مصرف مواد درگیر هستند. از آنجایی که عشق عاشقانه این سیستم را فعال می‌کند، افراد عاشق ممکن است بسیاری از رفتارهای مشابه مرتبط با اختلالات مصرف مواد، از جمله هوس و ترک را تجربه کنند. اما باید یک تمایز مهم را در نظر داشته باشید: یک مطالعه در سال 2017 نشان داد که این تأثیر بر روی مغز در واکنش به مصرف مواد بسیار طولانی‌تر از واکنش به عشق است. مواد اعتیادآور، از جمله الکل، نیکوتین و غیره، باعث ترشح ماده شیمیایی مغزی به نام دوپامین می‌شوند که احساس خوبی دارد و شواهد نشان می‌دهد که عشق می‌تواند همین کار را انجام دهد. اساساً، دوپامین به مغز شما می‌گوید: «این احساس خوبی دارد! بیایید دوباره این کار را انجام دهیم!» . «اعتیاد به عشق» می‌تواند باعث شود کسی نتواند روی چیزی به جز بودن با شریک زندگی‌اش و احساسات عاشقانه همراهش تمرکز کند، که عملکرد روزمره را مختل می‌کند. جدایی باعث برخی از علائم زیر می‌شود:

• اضطراب
• مشکل خواب
• تغییرات در اشتها
• خلق و خوی ضعیف و احساس افسردگی

اما باز هم، از آنجایی که اعتیاد به عشق نشان دهنده یک اعتیاد واقعی نیست، این علائم را نمی‌توان با تجربه ترک واقعی ماده‌ای که از نظر جسمی فرد به آن وابسته است، مقایسه کرد. تغییر ناگهانی در روال عاشقی و از دست دادن محبت، همراه با کاهش سطح دوپامین در مغز، علائمی که گفته شد را دارد اما ترک مصرف مواد مخدر یا الکل می‌تواند باعث علائم جسمی جدی شود که با شدت احساس جدایی همخوانی ندارد.