هدف شما از القای حس دنیای امن در فرزندانتان این است که به آنها اجازه دهید منطقه راحتی خود را بیابند و آنها را تشویق کنید تا به طور پیوسته آن را گسترش دهند. به نظر می‌رسد که کودکان بر اساس خلق و خوی ذاتی آنها یک منطقه آسایش از پیش تعیین شده دارند که در ابتدا تعیین می‌کند که چقدر مایل به پرسه زدن در محیط هستند. برخی ریسک گریز هستند، برخی بی باک به نظر می‌رسند و برخی دیگر بسته به ماهیت «ریسک» جایی در این بین قرار دارند. 

به فرزندان خود اجازه دهید سرعت اکتشاف را تنظیم کنند. اگر بچه‌های ترسو دارید، اگر آنها را وادار کنید تا دورتر از آنچه راحت هستند بروند تا به آنها کمک کنید بر دلهره خود غلبه کنند راه درستی نیست. این تاکتیک احتمالاً شکست خواهد خورد زیرا پیام‌های اشتباهی را ارسال می کند و کمکی به ایجاد احساس امنیت در کودک نمی‌کند. ابتدا این پیام را می‌دهید که به راحتی و محدودیت آنها احترام نمی‌گذارید. 

دوم، شما این پیام را منتقل می‌کنید که فکر می‌کنید مشکلی در آنها وجود دارد. سوم، ناامیدی و ناامیدی شما ممکن است پیام‌های عاطفی ناسالمی را منتقل کند. تلاش برای ایجاد احساس امنیت در کودک باید با احتیاط انجام شود. بهتر است فرصت‌هایی را ایجاد کنید که بتوانند در آن کاوش کنند. می‌توانید هدف خاصی به آنها بدهید تا دنبال کنند، بالا رفتن از یک تخته سنگ در پارک، که تمرکز آنها را از ترک شما دور می‌کند و آن را به سمت چیزی مثبت که می‌خواهند هدایت می‌کند. همچنین می‌توانید یک هدف واسطه‌ای تعیین کنید که قابل کنترل‌تر است، از آنها بخواهید فقط از تپه بالا بروند و سنگی را لمس کنند که شما در انتهای آن منتظر هستید. با این روش احتمالاً انتخاب می‌کنند که منطقه راحتی خود را به تنهایی گسترش دهند.