اختلال پدوفیلیا چیست؟

اختلال پدوفیلیا یک کشش جنسی مداوم به کودکان پیش از بلوغ است. این یک پارافیلیا (انحراف یا نابهنجاری جنسی) است، وضعیتی که در آن برانگیختگی و ارضای جنسی فرد به اشیا، فعالیت‌ها یا حتی موقعیت‌هایی بستگی دارد که غیرعادی تلقی می‌شوند. پدوفیلی به عنوان تخیلات مکرر و شدید تحریک‌کننده جنسی، تمایلات جنسی، یا رفتارهای مرتبط با فعالیت جنسی با یک کودک یا کودکان پیش از بلوغ – معمولاً 13 سال یا کمتر – در یک دوره حداقل شش ماهه تعریف می‌شود. پدوفیل‌ها بیشتر مرد هستند و می‌توانند جذب هر دو جنس شوند.

اختلال پدوفیلیک را می‌توان در افرادی که مایل به افشای این پارافیلیا هستند و همچنین در افرادی که هرگونه کشش جنسی برای کودکان را انکار می‌کنند اما شواهد عینی از پدوفیلی را نشان می‌دهند، تشخیص داد. برای اینکه این بیماری تشخیص داده شود، فرد باید یا بر اساس میل جنسی به کودکان عمل کند یا در نتیجه هوس‌ها یا خیالات خود، پریشانی یا مشکلات بین فردی قابل توجهی را تجربه کند. بدون این دو معیار، یک فرد ممکن است تمایلات جنسی پدوفیلیک داشته باشد اما اختلال پدوفیلیک نداشته باشد.

شیوع اختلال پدوفیلیک ناشناخته است، زیرا ننگ اجتماعی پیرامون آن افراد را به درمان دعوت نمی‌کند. تخمین زده می‌شود که شیوع آن از یک تا پنج درصد از جمعیت مرد متغیر است. اعتقاد بر این است که تنها بخش کوچکی از درصد زنان، اگر اصلاً وجود داشته باشند، پدوفیلی را تجربه می‌کنند.

فهرست مطالب

پدوفیل کیست؟

پدوفیل یا کودک آزارجنسی معمولا خانواده، دوستان یا بستگان قربانیان خود هستند. ویژگی افراد پدوفیل به جز تمایل جنسی به کودک یک ویژگی یا ظاهر مشخص و قابل تشخیص نیست و گاهی فرد پدوفیل حتی مهربان و دوست داشتنی به نظر می‌رسد. انواع فعالیت‌های پدوفیلیک متفاوت است و ممکن است شامل نگاه کردن به کودک یا درآوردن لباس و لمس کودک باشد. با این حال، اعمال اغلب شامل رابطه جنسی دهانی یا لمس اندام تناسلی کودک یا مجرم است.

مطالعات نشان می‌دهد کودکانی که احساس بی‌توجهی یا تنهایی می‌کنند در معرض خطر بیشتری برای سوء استفاده جنسی قرار می‌گیرند. اینکه مشخصات افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیا خیلی قابل لیست کردن و قطعیت نیست محافظت از کودک را سخت‌تر می‌کند.

علائم اختلال پدوفیلیا چیست؟

نشانه ‌های اختلال پدوفیلیا بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)، برای تشخیص این اختلال:

  • تخیلات، امیال یا رفتارهای مکرر و شدید جنسی با یک کودک پیش از بلوغ (معمولاً 13 سال یا کمتر) برای مدت حداقل 6 ماه.
  • فرد مطابق تمایلات جنسی خود عمل کرده یا این تمایلات و خیالپردازی‌ها باعث ناراحتی یا اختلال قابل توجهی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه‌های مهم شده است.
  • فرد حداقل 16 سال سن داشته باشد و حداقل 5 سال از کودکی که با او رفتار جنسی انجام می‌دهد، بزرگتر باشد. این شامل فردی نمی‌شود که در اواخر دوره نوجوانی درگیر یک رابطه جنسی مداوم با یک نوجوان 12 یا 13 ساله است.

چالش‌هایی برای تشخیص پدوفیلی وجود دارد. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند به ندرت داوطلبانه به دنبال کمک هستند  و مشاوره و درمان اغلب در نتیجه حکم دادگاه است.

انواع اختلال پدوفیلیا

  • نوع انحصاری که فقط مجذوب کودکان می‌شوند.
  • نوع غیر انحصاری هم جذب کودک و هم بزرگسال می‌شود.

همچنین باید مشخص شود که فرد:

  1. تمایل جنسی به پسرها دارد.
  2. تمایل جنسی به دخترها دارد.
  3. مجذوب جنسی هر دو می‌شود.
  4. تمایل به زنا با محارم محدود است.

آیا پدوفیلی یک اختلال روانی است؟

بله؛ اختلال پدوفیلیا از سال 1968 به عنوان یک تشخیص روانپزشکی طبقه بندی شده است. این اختلال در طبقه پارافیلیاها یا انحرافات جنسی قرار دارد، انحرافات جنسی به عنوان یک گروه، دارای میزان بالایی از همبودی با یکدیگر و به همان اندازه میزان بالایی از همبودی با اضطراب، افسردگی اساسی، اختلالات خلقی و اختلالات سوء مصرف مواد هستند.

پدوفیلی در بین مردان شایع‌تر است یا زنان؟

تصور می‌شود پدوفیلیا یک پدیده مردانه است. تخمین قابل اعتمادی از اختلال پدوفیلی در زنان وجود ندارد، اگرچه به نظر می‌رسد، نادر باشد. در واقع یک سوال باز تلقی می‌شود که آیا این اختلال اصلا در بین زنان وجود دارد یا خیر.

یک مطالعه نشان داد که در میان قربانیان آزار جنسی در دوران کودکی، 6 تا 24 درصد از قربانیان گزارش دادند که توسط یک زن مورد آزار قرار گرفته‌اند. اگرچه این تعداد زیاد است و می‌تواند شواهدی از اختلال پدوفیلیا در زنان باشد، بسیاری از کودکانی که مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند توسط افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیا مورد آزار قرار نمی‌گیرند، بلکه توسط افرادی که در موارد فردی سواستفاده جنسی می‌کنند، مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند. حدود 50 تا 60 درصد جرایم جنسی علیه کودکان در این دسته قرار می‌گیرند.

سن شروع و شیوع پدوفیلی چیست؟

شروع پدوفیلی قبل از بزرگسالی، اغلب در دوران نوجوانی رخ می‌دهد. در برخی از مطالعات، اقلیتی از افراد مورد بررسی گفتند که آنها احساسات را قبل از بلوغ شناسایی کرده‌اند.

از آنجایی که به احتمال زیاد بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پدوفیلی وجود دارند که وضعیت خود را پنهان می‌کنند، شیوع پدوفیلی را فقط می‌توان تخمین زد. برآوردها از 1 درصد از جمعیت مرد تا 5 درصد متغیر است.

روش تشخیص اختلال پدوفیلیا

سن شروع و شیوع پدوفیلی چیست؟

پدوفیلیا اغلب پس از تحقیقات جنایی تشخیص داده می‌شود. مقامات برای تشخیص این اختلال از مصاحبه، بررسی بالینی، نظارت یا سوابق اینترنتی استفاده می‌کنند. استفاده از پورنوگرافی کودکان یکی از شاخص‌های مهم اختلال پدوفیلی است. علاوه بر این، برانگیختگی جنسی دستگاه تناسلی را می‌توان در یک محیط آزمایشگاهی از طریق محرک‌های جنسی اندازه‌گیری کرد.

علت اختلال پدوفیلیا

علل پدوفیلی به خوبی شناخته نشده است. مدل‌های فیزیولوژیکی در حال بررسی رابطه بالقوه بین هورمون‌ها و رفتار، به ویژه نقش پرخاشگری و هورمون‌های جنسی مردانه هستند. تحقیقات اولیه برای بررسی علل احتمالی عصبی در حال انجام است.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پدوفیلی ممکن است در خانواده‌ها اتفاق بیفتد، اگرچه مشخص نیست که آیا این موضوع از ژنتیک ناشی می‌شود یا رفتار آموخته شده.

سابقه سوء استفاده جنسی در دوران کودکی یکی دیگر از عوامل بالقوه در ایجاد پدوفیلی است، اگرچه این موضوع ثابت نشده است. مدل‌های یادگیری رفتاری نشان می‌دهند که کودکی که قربانی یا ناظر رفتارهای جنسی نامناسب است، ممکن است مشروط به تقلید از همین رفتارها شود. این افراد که از تماس‌های اجتماعی و جنسی عادی محروم هستند، به دنبال ارضای خود از راه‌هایی که از نظر اجتماعی کمتر قابل قبول هستند، می‌گردند.

پدوفیلی ممکن است یک بیماری مادام العمر باشد، اما اختلال پدوفیلی شامل عناصری است که می‌تواند در طول زمان تغییر کند، از جمله پریشانی، آسیب روانی اجتماعی، و تمایل فرد به عمل بر اساس نیازها.

آیا افراد مبتلا به پدوفیلیا به دنیا می‌آیند یا می‌تواند نتیجه محیط اطرافشان باشد؟

این سوال همچنان یک حوزه مطالعاتی است. تمایلات پدوفیلیک قبل یا در دوران نوجوانی، تقریباً در زمانی که تمایلات جنسی فرد ظاهر می‌شود، ایجاد می‌شود. همچنین شواهدی وجود دارد که افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیا را با آسیب‌های مغزی تروماتیک در دوران کودکی مرتبط می‌کند. یک مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیا در دوران کودکی دو برابر میانگین آسیب‌های مغزی را متحمل شدند. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که تفاوت های فیزیکی در مغز و هورمون‌های افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیا وجود دارد، اما تحقیقات بیشتری برای تایید و درک این یافته‌های اولیه مورد نیاز است.

شواهد به دست آمده از برخی مطالعات نشان می‌دهد که ناهنجاری‌های خاصی در بخش‌های مختلف مغز با تمایلات پدوفیلیک مرتبط است. این یافته‌ها به طور گسترده بر تفاوت‌های لوب پیشانی و گیجگاهی مغز متمرکز هستند که ممکن است به مهار کمتر رفتار جنسی یا اختلال در پردازش میل‌های جنسی کمک کند. اما مطالعه بیشتر مورد نیاز است.

آیا اختلال پدوفیلیا درمان دارد؟

راه‌ های درمان اختلال پدوفیلیا می‌تواند شامل درمان‌های رفتاری و داروها باشد. این درمان‌ها می‌توانند هوس‌ها و احتمال اثرگذاری آنها را کاهش دهند، اما بیماری پدوفیلی اغلب یک بیماری مادام العمر است.

درمان‌های شناختی شامل بازسازی تحریف‌های شناختی و آموزش همدلی است. بازسازی تحریف‌های شناختی شامل اصلاح افکار پدوفیلی است که کودک مایل است در آن فعالیت شرکت کند. آموزش همدلی شامل کمک به مجرم برای درک دیدگاه قربانی و درک آسیبی است که آنها وارد می‌کنند. رویکردهای شرطی سازی مثبت بر آموزش مهارت‌های اجتماعی و رفتارهای جایگزین و مناسب تر متمرکز هستند. بازسازی شامل ارائه بازخورد فوری به بیمار است که می‌تواند به او کمک کند رفتار خود را تغییر دهد.

تحقیقات این تصور را که مجرمان جنسی مستعد تکرار جرم هستند، رد کرده است. در واقع، میزان تکرار جرم برای جرایم جنسی کمتر از سایر انواع عمده جرایم است، به طور مثال در ایالات متحده تنها حدود 3 درصد از مجرمان کودک آزاری در عرض سه سال پس از آزادی از زندان مرتکب جرم جنسی دیگری می‌شوند. صدها مطالعه تأیید می‌کند که به محض کشف آنها، اکثر مجرمان محکوم هرگز مجدداً تجاوز جنسی نمی‌کنند. (همه مجرمان جنسی که کودکان را قربانی می‌کنند پدوفیل نیستند؛ تنها حدود 50 درصد مجرمان جنسی محکوم شده که به کودکان تجاوز جنسی کرده‌اند معیارهای تشخیصی این اختلال را دارند). بسیاری به دلیل خطر عواقب قانونی به دلیل قوانین گزارش اجباری برای متخصصان دارای مجوز، از جمله درمانگران، به دنبال کمک بالینی نیستند.

روانپزشکان و روانشناسان می‌توانند به کاهش شدت خیال‌پردازی‌ها کمک کنند و به بیمار کمک کنند تا راهبردهای مقابله‌ای را توسعه دهد. روان درمانی پویا، تکنیک‌های رفتاری و رویکردهای دارویی همگی کمک می‌کنند، اما احتیاط و نگهداری مادام العمر ممکن است عملی‌ترین و واقع بینانه‌ترین رویکرد باشد.

آیا اختلال پدوفیلیا درمان دارد؟

آیا درمان‌های پزشکی برای پدوفیلی وجود دارد؟

داروها را می‌توان همراه با درمان روانشناختی، برای درمان اختلال پدوفیلی استفاده کرد. شدت میل جنسی به طور مداوم با رفتار پدوفیلی مرتبط نیست و سطوح بالای تستوسترون در گردش، مرد را مستعد ابتلا به پدوفیلی نمی‌کند. هورمون‌هایی مانند مدروکسی پروژسترون استات و سیپروترون استات سطح تستوسترون در گردش را کاهش می‌دهند و به طور بالقوه میل جنسی و پرخاشگری را کم می‌کنند. این هورمون‌ها که معمولاً همراه با درمان‌های رفتاری و شناختی استفاده می‌شوند، ممکن است دفعات نعوظ، خیال‌پردازی‌های جنسی و شروع رفتارهای جنسی از جمله خودارضایی و مقاربت را کاهش دهند. همچنین مشخص شده است که داروهای ضدافسردگی مانند فلوکستین میل جنسی را کاهش می‌دهند، اما به طور موثری تخیلات جنسی را هدف قرار نداده‌اند.

کلام پایانی

با توجه به آسیب بسیار جدی برای کودکان قربانی مجرمان دارای این اختلال، دقت والدین را می‌طلبد تا بدون اطمینان کامل و یقین داشتن در مورد سلامت روان یک فرد، کودک خود را با کسی تنها نگذارند. به این معنی که اگر حتی کوچک‌ترین شکی در مورد وجود انحرافات جنسی از جمله پدوفیلی در فردی دارید جدی بگیرید. یادتان باشد حفظ سلامت روان کودک شما درست مانند سلامت جسم وی از وظایف شماست و کوتاهی در این مورد با هیچ توجیهی قابل قبول و گاهی قابل جبران نیست. یک غفلت می‌تواند کودک شما را در بهترین حالت ممکن سال‌ها درگیر درمان روانشناختی کند البته اگر شهامت مطرح کردن حادثه‌ای که تجربه کرده را داشته باشد و یا به طریقی شما از این حادثه تلخ آگاه شوید. آموزش به کودکان در جهت حفاظت از خود امری ضروریست اگر خودتان اطلاعات لازم برای انجام این امر مهم را ندارید حتما از یک متخصص کمک دریافت کنید. پیشگیری همیشه بهتر از درمان است.

معرفی نویسنده: پریسا ایازی

معرفی نویسنده: پریسا ایازی

من کارشناسی روانشناسی بالینی و کارشناسی ارشد رو روانشناسی عمومی خوندم. علاقمند به حوزه مدیریت استرس و مراقبه هستم.
حدود ۱۵ سال سابقه کار در زمینه آموزش و کاربرد انواع تکنیکهای ریلکسیشن،مدیتیشن و مایندفولنس دارم.
در حال حاضر به عنوان درمانگر در زمینه‌‌های درمان انواع اختلالات اضطرابی، مشاوره نوجوان و بهبود روابط والدین و فرزند، مشاوره پیش از ازدواج فعال هستم.

نظر شما درباره اختلال پدوفیلیا چیست؟ از تجربیات خود برای ماروم بنویسید.
حال خوب و آروم با ماروم
درخواست مشاوره

No comment

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *