درمان اختلال پرخوری افراطی که با پاکسازی همراه باشد بر آموزش غذای سالم و تغذیه و همچنین درمان سلامت روان متمرکز است که مستلزم ایجاد دید سالم نسبت به خود و رابطه سالم با غذا است.

• روان درمانی: درمان شناختی- رفتاری نوعی مشاوره فردی است. بر تغییر تفکر (شناختی) و رفتار (رفتاری) شما تمرکز دارد. درمان شامل تکنیک‌هایی برای ایجاد نگرش سالم نسبت به غذا و وزن است. همچنین شامل رویکردهایی برای تغییر نحوه واکنش شما به شرایط دشوار است.
• دارو: در مورد داروهای اختلال پرخوری عصبی فلوکسیتین تنها داروی مورد تأیید سازمان غذا و داروی امریکاست. مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین نوعی داروی ضد افسردگی هستند. آنها می‌توانند دفعات پرخوری و استفراغ را کاهش دهند. اما اثربخشی طولانی مدت این داروها مشخص نیست. آنها همچنین در درمان اضطراب و افسردگی موثر هستند. این شرایط در میان افراد مبتلا به پرخوری عصبی رایج است. البته بدون تجویز روانپزشک به هیچ وجه مصرف آن توصیه نمی‌شود.
• گروه‌های حمایتی: گروه‌های حمایتی می‌توانند در صورت استفاده با سایر اشکال درمان مفید باشند. در گروه‌های حمایتی، افراد و خانواده‌هایشان ملاقات می‌کنند و داستان‌هایشان را به اشتراک می‌گذارند.
• کمک از متخصص تغذیه و آموزش تغذیه سالم: اینها می‌توانند به شما کمک کنند تا عادات غذایی سالم را یاد بگیرید و برنامه‌های غذایی مغذی داشته باشید و یاد بگیرید که نگرش خود را نسبت به غذا تغییر دهید.
• درمان بستری: شامل بستری شدن در بیمارستان، به ویژه برای موارد کم آبی شدید، عدم تعادل الکترولیت‌ها و آسیب اندام است.

درمان موفقیت‌آمیز معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های فوق است.