درمانگر یعنی فردی که در رشته روانشناسی و یا مشاوره در مقطع کارشناسی ارشد تحصیل کرده و بعد از آن  زیر نظر افراد صاحب صلاحیت و متخصص، در رویکرد و حوزه‌های درمانی مورد علاقه خود  آموزش دیده و تخصص کسب می‌کنند.

بعد از آن درمانگران می‌توانند در زمینه‌هایی که آموزش دیده و مطالعه داشته‌اند زیر نظر سوپروایزر شروع به پذیرش مراجع کنند.

سوپروایزر، از اساتیدی هستند که در رویکرد و حوزه مورد نظر درمانگر دارای درجه علمی بوده و همینطور صلاحیت ارائه مشورت درمانی به نو‌آموختگان را دارند.

بعد از مدتی  با گذشت زمان و کسب تجارب درمانی، فرد درمانگر میتواند با کاهش نیاز به سوپروایزر، به جلسات درمانی خود برای مراجعین ادامه دهد.

در کنار آموزش و کسب تخصص، آگاهی نسبت به مسائل فردی و تلاش برای حل آنها از نکات مهم دیگر به شمار می‌رود.

تمامی ما به عنوان اشرف مخلوقات در جریان زندگی تجارب گوناگونی داریم که گاهی خوشایند و گاهی ناخوشایند هستند بعلاوه گاهی میتوانیم از مسائلمان عبور کنیم و گاهی این کار برایمان سخت می‌شود و این بسیار امر طبیعی است که هر کدام از ما در بخشی از زندگیمان نیاز به دریافت کمک باشیم از سوی کسی که متخصص است و در حوزه مشکل ما آگاهی دارد، حتی اگر این فرد درمانگر سوپروایزر و یا استاد در یکی از رشته‌های روانشناسی و مشاوره باشد.

اما در صورتی که این فرد به عنوان درمانگر با مسائل حل نشده خود وارد اتاق مشاوره شود این امکان که تحت تاثیرمسائل خود به آنچه مراجع می‌گوید، بنگرد بالا می‌رود، آنگاه مسائل جدیدی پیش می‌آیند که می‌تواند جریان اصلی درمان را از مسیر اصلی منحرف کند.

مورد مهم دیگر در خصوص ویژگی‌های درمانگر حرفه‌ای پایبندی به اصول اخلاقی در نظام روانشناسی و مشاوره است.

این اصول اخلاقی در جریان فرایند درمان کمک می‌کنند تا مراجع و درمانگر حقوق خود و دیگری را بشناسند و ضمن احترام به حقوق طرف مقابل، از حقوق خود هم دفاع کنند.

همین‌طور اصول اخلاقی به مثابه یک تابلو راهنما در مسیر درمان برای رابطه درمانی عمل میکند.

به همین دلیل آگاهی درمانگر از این اصول و توضیح و انتقال موارد مورد نیاز مراجع به او در مسیر درمان بسیار حائز اهمیت است.

به عنوان نمونه برای اصول اخلاقی می‌توان به مواردی چون رازداری، در مورد مواردی که مراجع از مسائل خود بیان می‌کند، البته با در نیر گرفتن تبصره‌هایی که سازمان بهداشت جهانی در این خصوص بیان کرده، چهارچوب رابطه درمانی، یعنی نداشتن رابطه دوستانه، رابطه جنسی و… با مراجع، مدیریت ساختار و زمان جلسه، از نظر چیدمان، نحوه نشستن، احوال‌پرسی و… و همین‌طور مدیریت زمان جلسه، است.

که توصیه میکنیم برای آگاهی بیشتر نظامنامه اخلاقی روانشناسی و مشاوره کشور را مطالعه کنید.

بعد از ساختار اصلی که ستون‌های درمان محسوب می‌شوند، مواردی هستند که بر کیفیت و ساختار درمان تاثیر مستقیم دارند، باز این رو پرداختن به آنها در این مقاله می‌تواند موثر باشد.

یکی از این موارد نحوه ارتباط درمانی با مراجع است، این مسئله در کنار ساختار اصلی این رابطه که در پیش گفته شد از  شخصیت و سبک ارتباطی درمانگر هم تاثیر می‌پذیرد.

شما برای انتخاب درمانگر می‌توانید این موضوع را ارزیابی کنید و خارج از تخصص و حرفه درمانگر میتوانید این احتمال را در نظر بگیرید که  با این مدل سبک ارتباطی، ارتباط برقرار نکنید.

من همیشه در این خصوص برای مراجعینم این توضیح را میدهم که جلسه اول یک جلسه ارزیابی است که در آن من درمانگر تلاش میکنم با شما و مسئله شما آشنا شده و تا اندازه ‌ای آن را ارزیابی کنم و از طرف دیگر شما در جایگاه مراجع با من و مدل درمانی من آشنا می‌شوید و شاید تصمیم بگیرید این جلسات را ادامه ندهید.